Zuidelijk Zuid Afrika deel 1 met, West Coast NP, Robbeneiland, Table Mountain en Hidden Valley

Op 11 oktober 2023 vlogen wij van Amsterdam naar Kaapstad voor de bruiloft van Chris, de zoon van mijn neef Paul. Wij, mijn zus Marian en nichtje Jolanda, Mirte met Dennis en Annemiek en ik. Marijke,  Annemiek haar oudste zus, die er wel bij was op onze eerste reis naar Zuid Afrika in 2017, ging deze keer jammer genoeg niet mee, omdat ze het fysiek wat te zwaar vond. De bruiloftsdagen vonden eind van de maand plaats in de omgeving van Sedgefield, waar Paul en diens vrouw Adri wonen. De ruim twee weken daarvoor hadden wij een mooie reis uitgestippeld door de Gardenroute, waarbij we om de twee dagen weer een andere overnachtingsplek hadden gereserveerd.  

De eerste nacht, overnachten we in het Airport hotel, vanwaaruit Dennis en ik de volgende ochtend de huurauto's ophaalden. Vervolgens reden wij met alle koffers en overige bagage aan boord, naar het Sunskin hotel van Christina, gelegen net ten noorden van Kaapstad aan Bloubergstrand. De ontvangst was aller hartelijkst en het was fijn om na zoveel jaar Christina weer te zien. Haar kleine familie hotel ligt deels op het strand, vrij dicht tegen de lage rotsen, die de scheiding vormen tussen strand en Atlantische oceaan. Vanaf dat strand, maar ook vanuit twee hotelkamers, heb je een schitterend uitzicht op de tafelberg aan de overzijde van de baai. 

Nadat we onze koffers naar de kamers hadden gebracht, gingen we snel wat eerste boodschappen doen in een naburig winkelcentrum. Daar vandaan was het een uurtje rijden naar de ingang van West Coast National Park. Nog voor wij bij het vrij kleine bezoekerscentrum arriveerden liep er al een Kaapse Fisant/Cape Spurfowl (ik vermeld hier in dit Zuid Afrika verslag eerst de Zuid Afrikaanse naam en daarna de Engelse) in de buurt van de auto's. 

Bij het bezoekerscentrum stonden een aantal informatie panelen met foto's en info over de zeezoogdieren, die hier afhankelijk van het seizoen, konden worden gespot. 

Vanwege de beperkte tijd, bezochten we alleen de oostkant van het park en maakten een wandeling in de omgeving van het bezoekerscentrum. In die paar uur tijd zagen we best wel aardig wat verschillende vogelsoorten, alsmede ook fel gekleurde bloemen met name langs de kant van de weg. 

Van de vogelsoorten voeg ik foto's toe: Groot -en Kleinflamink/Greater- Lesser Flamingo, Groenpootruiter/Common Greenshank, Bontkiewiet/Blacksmith Lapwing, Hadeda/Hadeda Ibis, Kaapse Wever/Cape Weaver, Kaneelduifie/Lemon Dove, Kroolangstertjie/Karoo Prinia, Namakwa duifie/Namaqua Dove en Volstruis/Common Ostrich. 

Een letterlijk hoogtepunt vormde nog een geërodeerde rotsformatie met fraaie kortsmossen en een prachtig uitzicht over de Kraalbaai, niet ver van Langebaan. Tussen de vetplanten op de rotsen, liep ook nog een zeer harige rups rond. Een informatie paneel gaf een mooi historisch overzicht van ontdekkingsreizigers rondom de Kaap en verder.

Einde van de middag waren we weer terug in Bloubergstrand en besloten we deze eerste volledige dag in Zuid Afrika met een etentje in ons vertrouwde restaurant "Ons Huisie". Voor de volgende dag stond feitelijk de Tafelberg gepland, maar we besloten om onze "Fast-track tickets" om te zetten naar een dag later op zaterdag 14 oktober, gezien de betere weersverwachting voor die dag. Derhalve bezochten wij Waterfront, met zijn shopping center en vele gezellige restaurants al die vrijdagochtend. 

Op de valreep konden we nog vier kaarten bestellen voor een bezoek aan Robbeneiland om drie uur die middag. Marian en Jolanda kozen er voor om niet mee te gaan en gingen winkelen. Na een woelig overtochtje van een half uur bereikten wij het eiland, waar Nelson Mandela ruim 26 jaar gevangen had gezeten. Per bus met een oud gedetineerde als gids, bezochten we de meest markante punten van het eiland. Hij vertelde ons het nodige over de geschiedenis van Robbeneiland en de stroom aan politieke gevangenen ten tijde van de apartheid. 

Het meeste indruk die middag maakten de barakken waar de gevangenen verbleven en uiteraard en cel van Nelson Mandela. Hij zat samen met zijn oud studiegenoot Walter Sisulu (de National Botanical Garden aan de rand van Johannesburg, draagt nu zijn naam) in hetzelfde cellencomplex. De foto waarop een van de gidsen uitleg geeft voor een paneel, met daarop twee foto's, toont Mandela in gesprek met Sisulu. De andere foto toont de groep gevangenen tijdens hun dagelijkse werkzaamheden. In dit cellencomplex zaten de politiek leiders van het ANC bij elkaar. 

Onze gidsen zaten in andere barakken en kregen op bepaalde momenten in de week ook gelegenheid om te zingen en te sporten. Wat mij vooral bij is gebleven, is dat een van de gidsen zei, dat je het hier enkel vol hield, door waar dat kon, dingen samen te doen. Als je helemaal op jezelf bleef, redde je het hier niet. 

Er waren nog een paar korte momenten tussendoor, waarop ik wat vogels kon vastleggen. Maar ja, dat was feitelijk bijzaak tijdens dit indrukwekkende bezoek. Ik voeg hierbij alleen twee foto's van Heilige Ibissen toe. 

Wat ik niet onvermeld wil laten m.b.t. de vogels, is dat de Pinguin kolonie hier, vrijwel volledig is uitgeroeid, door de uit Azië afkomstige vogelgriep. Dit geldt helaas trouwens ook voor de kolonie bij Boulders onder Simonstown, welke wij op weg naar Kaap de Goede Hoop, in 2017 nog bezochten. Na terugkeer in de haven, sloten Marian en Jolanda weer bij ons aan en besloten wij deze dag met een gezellig etentje in een van de restaurants niet ver van de kade. 

De volgende ochtend namen wij na het ontbijt hartelijk afscheid van Christina en gingen op weg naar het kabelbaanstation van de Tafelberg. Met onze "Fast track tickets" waren Annemiek, Marian, Mirte en ik vrij snel boven. Jolanda en Dennis namen een van de tracks voor een pittige hike naar boven. Pittig vanwege het stijgingspercentage in combinatie met de almaar oplopende temperatuur. De enorme gondel waarmee wij omhoog gingen, biedt plaats aan zo'n dertig personen en draait continu heel rustig om haar as, waardoor je een fenomenaal uitzicht hebt over de stad en de wijdse omgeving. Mondiaal zijn er nog twee van deze gondels, in de VS en in China. 

Eenmaal boven gingen Marian en ik vrij snel op pad, op zoek naar ... jawel een paar mooie vogelsoorten. Mirte en Annemiek bleven wat dichter in de buurt van het eindstation en de daar goed begaanbare paden. Het uitzicht was fenomenaal, maar op deze zonovergoten dag, was het licht fel, werden de paden steeds rotsachtiger en waren wij bepaald niet de enige toeristen.

We hoorden en zagen wat vogels, waarbij het tegenlicht soms een extra uitdaging was. Op de onderstaande foto's, Kransduif/Speckled Pigeon, Rooivlerkspreeu/Red-Winged Starling, vermoedelijke Klein rooiband suikerbekkie/Southern Double Collard Sunbird vrouwtje en Oranjeborssuikerbekkie/Orange Breasted Sunbird mannetje. Deze Orange Breasted is werkelijk een prachtvogel, helaas zat hij in vol tegenlicht. Marian fotografeerde er een later deze reis bij Plattenberg Bay, waarbij de vogel prima in het licht zat.

Net toen we besloten, om rustig op een klein uitstekend plateau te gaan zitten, voor een korte pauze en de vogels naar ons toe te laten komen, miste ik door mijn verzien-zonnebril een klein gat tussen twee rotsblokken en ging ik onderuit, op een paar meter van de rand. Marian die achter mij liep, schrok zich natuurlijk rot en kwam de schade opnemen. Dat deed iets later ook een Rooivlerkspreeu, die even polshoogte kwam nemen, of het nog wel ging met die senior birder uit Holland. 

Ik volsta hier met op te merken, dat ik behoorlijk goed ben weggekomen: mijn knie lag wat open, had een of meerdere ribben gekneusd in mijn flank en kennelijk heb ik een harde kop, want de klap op de rots hoorde ik, maar behoudens wat schaafwonden, was mijn kaak nog heel. Daarbij was ik er in de val nog in geslaagd, om op de een of andere manier, mijn camera en lens deels op te vangen (ik droeg die op een statief op mijn schouder). Behoudens een barst in de zonnekap, bleek alles even later weer prima te werken. Tja en als vogelaar blijf je ook in dit soort situaties nog scherp: terwijl ik wat zat bij te komen en mijn knie nog wat verzorgde met hulp van Marian, riep ik tegen haar "daar in dat boompje, jij moet die vogel doen Marian". 

Nadat ik was "opgelapt" en gelukkig weer goed op de benen kon staan, besloten we om terug te gaan naar de anderen, waarbij we weer volop genoten, van de flora, een prachtige hagedis (zie bovenstaande opnames) en soms ook een vogel  (zo tegen einde ochtend kwamen er steeds meer toeristen, wat de kans op vogels natuurlijk veel kleiner maakte) en van de schitterende uitzichten. 

Eenmaal terug bij het kabelbaan-station, zagen we ook Dennis en Jolanda weer, die een prima hike hadden gemaakt, maar het ook behoorlijk warm hadden gehad in de brandende zon. We gingen nu met zijn allen in de gondel naar beneden en vonden in de buurt van ons nieuwe logies een heel gezellig en prima eettentje, waar we nog een soort van late lunch nuttigden. Voor de volgende dag, stond een kort bezoek aan Stellenbosch op het programma en wilden met name Jolanda en Dennis naar een Whine-resort voor een lokale wijnproeverij. In universiteitsstad Stellenbosch was een bezoek aan Oom Samie Se Winkel  natuurlijk weer een must. 

Zelf kwam ik er voor het eerst, omdat ik in 2017 koos voor een "bliksembezoek" aan Jonkerbosch Nature Reserve met de Assegaai-kloof. Via kruip door sluip door gangpaadjes, kom je langs allerlei stellingkasten en aparte hoekjes, met duizend en één verschillende spulletjes. Hierna verkenden wij te voet dit toeristische centrum nog wat verder, dronken nog ergens een koffie en gingen vervolgens op pad naar Hidden-Valley een Whine Resort ten zuid oosten van de stad. Mirte had deze mooie locatie op internet gevonden, waarna wij hier ook hadden geboekt voor een wijnproeverij. 

Mocht je ooit in Zuid Afrika komen en Kaapstad bezoeken, vergeet dan vooral Stellenbosch en zeker Hidden Valley niet. Wat een paradijselijk oord is dat. Het licht inderdaad ietwat verborgen aan het einde van een wijds dal. Behalve de omringende wijnvelden, het mooie wat hoger gelegen restaurant, barst het er van prachtige planten, met schitterende bloemen, waaronder natuurlijk de Protea's (met ook twee bijzondere Konings-protea's, zie de middelste foto hierboven)  en Yes ......., heel veel verschillende soorten vogels! Na een gezamenlijke lunch, konden Marian en ik de lokroep van de vogels niet langer weerstaan en gingen de anderen aan de wijnproeverij. 

Terwijl Marian worstelde met een vervelend technisch probleem met haar camera, moest ik er toch wel opletten, dat ik met name mijn rechterknie niet teveel belastte, na de val op de Tafelberg daags er voor. We vonden een paar mooie nieuwe soorten, met als klap op de vuurpijl, een groepje Kaapse Suikervogels, met hun enorm lange staartveren, die bij mannetjes soms een lengte hebben van drie tot vier keer hun lichaamsgrote.

Van de volgende soorten voeg ik een of meerdere foto's toe: een jonge Kaapse Kanarie/Cape Canary, Jangroentjie/Malachite Sunbird, Swartsuikerbekkie/Amethyst Sunbird vrouwtje, Fiskaal vlieëvanger/Fiscal Flycatcher o.a. op Paradijsvogelplant-Strelitzia reginea, Kaapse Suikervoël/Cape Sugarbird en een Gevlekte Muisvoël/Speckled Mousebird. 

Bij terugkeer in ons logies in Kaapstad, moesten wij de koffers weer wat op orde brengen, omdat we maandagochtend verder zouden reizen naar Caledon. We kozen daarvoor wel de meest zuidelijke route, omdat we bij Hermanus weer naar Walvissen wilden gaan kijken, net als zes jaar geleden en omdat Jolanda nog niet bekend was met deze prachtige dieren. Het volgende verslag van dit Zuid Afrika blog, begint dan ook met beelden van de Zuidkaper.