Zomer en late Herfst 2023

Deze editie toont foto's en korte verslagen van waarnemingen binnen Nederland, gedurende de maanden juni, juli, augustus en begin september, alsmede november en december. Van 11 tot en met 31 oktober verbleven wij drie weken in Zuid Afrika, vanwege een bruiloft binnen mijn familie aldaar. In meerdere blogs zal ik daar dit voorjaar verslag van doen. Een week na terugkeer van onze reis naar NO Duitsland (zie het blog hiervoor), besloot ik om toch maar eens te gaan kijken in de Nieuwe Drie Manspolder tussen Den Haag en Zoetermeer, naar de Grote Karekiet. De vogel verbleef hier al langere tijd, werd nog steeds gemeld en er zou zelfs sprake zijn van een mogelijk broedgeval. 

Van een mede vogelaar, die ik in genoemde polder tegen kwam, kreeg ik de exacte locatie door, wat het zoeken wel vergemakkelijkte. Hij zei niets te weten van een mogelijk broedgeval en hield het op één exemplaar. Ondanks een vrij straffe wind, lukte het om de vogel na enige tijd wachten, mooi in beeld te krijgen. De kenmerkende harde en scherpe roep heb ik echter niet gehoord.

 

De maand juli was een uiterst stille maand en augustus bracht gelukkig toch nog een Boomvalken broedsel in onze stad. Het nest zat echter behoorlijk hoog en ook nog op een lastige plek om te kunnen waarnemen en fotograferen. Ik heb er verder dan ook niet veel tijd meer in gestoken. Voor foto's over Boomvalken, zie eerdere blogs. Leuk was daarentegen wel de ontdekking van een juveniele Kwak op 19 augustus, in het plassen gebied nabij Nederweert. 

Wij hadden daar de avond ervoor in de buurt overnacht, na een bezoek aan vrienden in Belgisch Limburg. Ik kwam feitelijk voor Zwarte Ooievaars, die daar de laatste dagen werden gezien. Vond ze echter niet, maar zag opeens wel de Kwak aan de overkant van een kreek, behoedzaam uit het riet iets naar voren stappen. Gelukkig bleef deze "Nachtreiger" zoals hij ook wel wordt genoemd, nog even speuren naar prooi, voordat hij zich weer heimelijk terug trok in het riet.

 

Begin van de avond zagen wij op de terugweg naar huis, nog een koppel Holen-duifjes aan de rand van een akker. 

Drie dagen later was ik vroeg uit de veren voor een Zwarte Ibis in de Nieuwe Drie Manspolder. Zwarte Ibis is in het veld een kleinere vogel, dan je aan de hand van foto beelden zou denken en daardoor gemakkelijk over het hoofd te zien. Zo rond 7.15 uur in de ochtend was er nog geen melding en mochten wij, een handje vol enthousiastelingen het mooi zelf uitzoeken. Een ieder beproefde zijn, of haar geluk bij een ander deel van het plassengebied. Intuïtief liep ik naar het deel, waar de vogel daags er voor nog vrij laat was gemeld.

Daar aangekomen vroeg ik twee vogelaars, of zij de Ibis al hadden gezien. "Oh ja", zei een van hen, "hier net naast het pad langs de rietkraag". Ik bedankte hun, zag zo snel niets bij deze plas, komt opeens de Zwarte Ibis als uit het niets te voorschijn, van achter de toch niet al te hoge rietkraag pal naast mij. Wat een mazzel en al zeg ik het zelf, ook wel goed ingeschat deze plek. De vogel schreedt als het ware door het water, daarbij vrijwel continu foeragerend. 

Na een paar snelle eerste foto's, de vogel direct op Waarneming gemeld, zodat anderen die nog aan het zoeken waren, naar deze plek konden komen. Een half uurtje later was het een gezellige drukte met steeds meer toegesnelde vogelaars. Zwarte Ibis is van dichtbij gezien trouwens verre van geheel zwart, maar heeft een prachtig kleurenpallet met o.a rood, paars en groen. 

Van ver weg gezien oogt deze Ibis inderdaad zwart. Ooit zag ik op het Griekse eiland Samos, mijn eerste Zwarte Ibis. Later in Spanje en nadien ook al weer menigmaal in Nederland. Op de locatie waar de Ibis zich ophield, zat een Zwarte Kraai (die is echt zwart ja 😉) mooi in het tegenlicht op een dode boomstronk. Kort voor vertrek uit de polder, heb ik op de valreep nog even een Steenuiltje meegepakt, die in een oude stal aan de rand van het gebied nestelt. Al met al een mooie ochtend in de Nieuwe Driemans Polder, waar nu in een paar jaar tijd, al heel wat leuke en bijzondere soorten zijn waargenomen. 

Aan het begin van de avond van 3 september besloot ik, om toch maar even bij de in Rijswijk gemelde Hop te gaan kijken en bood buurvrouw Sandra aan om mee te rijden. Daags ervoor had ze mij verteld, dat ze nog nooit een Hop had gezien, behalve dan op een foto. Het leek haar zo'n leuke en mooie vogel. Nou dat is het zeker en ondanks dat ik er inmiddels al heel wat gezien heb, met name in de landen rondom de Middellandse Zee, blijft zo'n vogel toch altijd een bezoek waard. De Hop foerageerde op een schapenweide langs de Schaapweg aan de rand van park de Voorde. De vogel was, zij het wat ver weg, prima te zien met de kijker en met het nu snel minder wordende licht kon ik er nog net een paar aardige opnames uit persen. 

Sandra had de vogel prima kunnen zien, ook het moment van het plotselinge opzetten van de fraaie kuifveren. Dus missie geslaagd en snel weer op huis aan. * Twee dagen later verschijnt er een bericht op waarneming, dat er een dode Hop aangetroffen is langs de A4 ter hoogte van Schipluiden. De Schapenweide langs de Schaapweg ligt er kort daarvoor al verlaten bij. Gevreesd werd dat het dezelfde vogel betrof. 

Drie dagen later lag er in alle rust, op het Zuiderhaven strandje een forse Gewone Zeehond te dutten. Aanvankelijk dacht ik even aan een Grijze Zeehond vanwege de toch enigszins spitse snuit, maar "enigszins" is in deze niet genoeg. Met een behoorlijke telelens kun je dat mooi vastleggen, zonder het dier in zijn/haar middagtukje te storen. 

Eenmaal weer terug van onze Zuid Afrika reis in oktober (zie toelichting aan het begin van dit blog), was het weer raak in de Nieuwe Driemanspolder (N3MP). Dit keer met een vrouw Blauwe Kiekendief op 

7 november in de hoofdrol. Kort na aankomst liep ik met een paar mede vogelaars naar het gebied, waar ze het meest gezien werd. We waren nog maar net bij dat deel van de polder aangekomen, of we kregen haar al in beeld. Ter verhoging van de feestvreugde kwam ze ook nog langs de rietkragen onze kant op gevlogen. 

Op 14 november kon ik bij de plek van het voormalige Zuiderstrand theater, nog net een Zwarte Roodstaart in overgangskleed vastleggen, voordat deze vertrok naar zuidelijker streken. 

Twee dagen later op 16 november kon ik de verleiding niet weerstaan, om toch maar even te gaan kijken bij de daags er voor gemelde Pestvogel aan de Valkenboskade bij ons in Den Haag. Het bleek te gaan om een juveniele vogel, die er in zijn eentje aardig op los foerageerde van de vele kleurrijke bessen aan bomen en struiken aldaar. Het was een gezellige bedoeling met aardig wat vogelaars, maar gelukkig ook weer niet al te veel. Een aardige buurtbewoonster bood ons zelfs koffie, of thee met een koekje aan. Het weer was wisselend bewolkt, met af en toe een bui en kortstondige opklaringen, die een mooie blauwe achtergrond gaven bij een aantal opnames. 

Naast de vele "schranspartijen", de vogel ook nog zien poetsen, vleugel - en staartveren geheel zien spreiden en het kenmerkende geluid horen maken, dat op zacht belletjes gerinkel lijkt. Helaas weer geen landelijke invasie dit jaar, maar wel heerlijk om zo'n prachtig getekende en gekleurde vogel uit het Hoge Noorden weer eens te zien. 

Op 20 en 21 november bij het Zuider Havenhoofd nog snel even tussen afspraken door de IJsduiker meegepakt, die hier een paar dagen bleef pleisteren. Deze duiker met de zo kenmerkende bult op zijn kop en zijn forse dolksnavel is altijd een imposante watervogel om te zien. Dit geldt trouwens ook voor de andere drie duiker soorten. Hun ijle roep over een verstild fjord in Noorwegen op een midzomer avond, is onvergetelijk. Daarbij zijn ze dan ook nog in hun prachtkleed te zien. Wij moeten het hier voornamelijk doen met hun veel grauwere winterkleed. 

Op de Zoetermeerse Noord Aa plas verbleef al meer dan een week een Zwartbuik Waterspreeuw. Binnen Europa is er ook nog een Roodbuik Waterspreeuw. Van beide variaties binnen deze soort, heb ik er inmiddels al aardig wat gezien, maar het blijft toch boeien zo'n mooi getekende vogel met zijn opvallende gedragingen. De Roodbuik wordt voornamelijk gezien in Groot Brittanië, Ierland en zuidelijk Europa, terwijl de Zwartbuik in Noord Europa en West Frankrijk wordt gezien. Grote kans dus, dat de vogel van Zoetermeer een overwinterende vogel uit Scandinavië is. Uiteindelijk bezocht ik deze vogel op 17 december, een zonnige maar winderige dag. 

Er waren nogal wat belangstellenden die dag, die in diverse groepjes op het strandje langs de Noord Aa stonden in een poging om de vogel mooi in beeld te krijgen. Dat was best lastig, omdat hij op dat moment foerageerde langs een strekdam, die wat verder van het strand af lag. Daarbij moest er ook nog goed rekening worden gehouden, met het toenemende tegenlicht. Het lukte uiteindelijk om een aantal aanvaardbare foto's te maken, met daarbij ook het kenmerkende duik- en zwemgedrag. 

Op oudejaarsdag werden er bij ons thuis wel appelflappen gebakken, maar oliebollen mocht ik halen bij een bekende kraam in het Statenkwartier. Voor de zekerheid nam ik mijn kijker en fototas mee, om eenmaal met de oliebollen aan boord, nog even naar Scheveningen haven en buitenhaven te rijden, voor een eventuele bijzondere, of opvallende vogel aldaar. Vanaf de kade voor het recent gebouwde hotel bij het Noorder strandje, zie ik tamelijk onverwacht, maar liefst vier Zeehonden liggen op het Zuiderstrandje. Twee volwassen Gewone Zeehonden en twee jonkies. 

Met de telelens vanaf de kademuur snel een paar opnames gemaakt, terwijl de havenmeester vanaf het semafoor, via de geluidsinstallatie belangstellenden op het Zuider strandje dringend verzocht om minimaal 25 meter afstand te houden van de dieren. Vervolgens snel met de oliebollen op huis aan, om daar eerst maar eens een appelflapje te proeven welke Annemiek en Mirte hadden gemaakt.

Begin dit voorjaar volgt dus een eerste blog over onze Zuid Afrika reis van 11 tot en met 31 oktober van het afgelopen jaar.