Morinelplevier in de polders onder Voorhout

Vrijdag 25 september toch maar eens naar Voorhout gereden, om te zien of de morinelplevier nog aanwezig was. De afgelopen week was hij vrijwel dagelijks gemeld op een ondergelopen bollenveld aan de Rijnsburgerweg bij polder Hoogeweg.  Op de foto's die ik had gezien op waarneming.nl, was hij meestal ver weg te zien tussen de vele goudplevieren. Dus dat beloofde wat.
Al vrij snel vond ik de groep goudplevieren en kievitten.
Op een gegeven moment, zag ik een wat kleinere plevier half schuil gaand achter goudplevieren, met een erg lichte doorlopende wenkbrauwstreep: De morinel!, het kon bijna niet anders.

De grote groep Goudplevieren en Kieviten, met de Morinelplevier achterin de groep

Opgeschrikt door een buizerd gingen ze even later massaal op de wieken, om spoedig weer in te vallen op nagenoeg dezelfde plek.
Tja, waar zou het morineltje nu weer zitten? Nee, niet te geloven, helemaal vooraan midden in de groep! Op dat moment kwamen er een man en een vrouw de paarden verzorgen, die op het aangrenzende weiland liepen. Daar gaat mijn morineltje dacht ik.  Ik vroeg hun echter, of ze heel even wilden wachten, tot ik wat foto's had gemaakt. Nou dat was geen probleem; ze hadden hier al de hele week vogelaars gezien en de groep goudplevieren keerde toch steeds weer terug.
Ik liet beiden door mijn kijker naar de morinel kijken en maakte snel een aantal opnames.

Nu kon ik ook heel duidelijk de wat diffuse witte borstband zien van het winterkleed.
Voor mij trouwens een nieuw kleed, na een groepje morinellen in de Flevopolder jaren geleden in zomerkleed.

Morinelplevier winterkleed

Na een kort bezoek aan de Elsgeester polder, waar ik twee jaar geleden, met veel andere vogelaars genoot van de kleine klapekster, begin van de middag nog even teruggekeerd naar de morinel-locatie. Ik trof daar o.a. Ronald Honders. Opnieuw vonden wij de morinel en waren daarnaast getuige van nieuwe groepjes invallende goudplevieren, die kort daarna ook weer massaal de lucht ingingen.
Echt een heel fraai gezicht bij die blauwe lucht, met het zonlicht op hun vleugels schijnend.
Al met al een  mooi dagje in de polders.

Blubber schouwspel boven Bergen

Maandagochtend 7 september samen met Wim Kiekjesdief van Yperen naar de Putten,  in Noord-Holland, voor een Siberische Strandloper.

De Kolbertjes (Wim en Harriet), die de vogel daags er voor al hadden gezien bij vrij slecht weer, konden met Frans van Antwerpen mee.

Wij arriveerden vrijwel gelijktijdig en konden de auto's nog kwijt, op het kleine parkeerterrein onder aan de Hondsbossche-zeewering.

De vogel zat iets ten noorden van het parkeerterreintje op een slikplaat, toch al gauw zo'n 70 meter uit de kant. Ter hoogte van het parkeerterreintje vonden op dat moment baggerwerkzaamheden plaats.

Aan de binnenkant van de Hondsbossche Zeewering

Het aantal vogelaars viel mee in vergelijking met de vele meldingen van daags er voor.
Al vrij snel konden wij na een paar aanwijzingen (o.a. van Mattias Hofstede, die bijna om de hoek woont), de vogel er uit pikken, door zijn gedrag: hij verjoeg geregeld bonte strandlopertjes en andere kleine steltlopers, die op "zijn" slik-stukje kwamen. Daarbij viel ook de iets grotere afmeting van de Siberiër op.

Het behoorlijk felle tegenlicht, in combinatie met de in het zonlicht glinsterende blubber en wateroppervlak daarvoor, maakten het realiseren van een aardige foto, tot een lastige uitdaging.
Toen Frans, ook nog problemen kreeg met de instelling van het juiste aantal scherpstelpunten op zijn camera, werd het helemaal een gezellige chaos. Ik heb een paar keer een "hulplijn gebeld" om het probleem te tackelen, wat uiteindelijk lukte, zodat ook Frans weer wat opnames kon maken.
Wim en Harriet, konden de vogel nu veel mooier waarnemen dan zondag en door Wim zijn scoop, was het verenkleed echt schitterend te zien.                            

       Siberische Strandloper neemt bad -klik op foto voor vergroting-           

Nadat de Siberische Strandloper nog een uitgebreide bad scene voor ons in petto had, liepen wij halverwege de middag, met een goed gevoel naar de auto terug.
Daar aangekomen belde mijn vrouw echter met het trieste bericht, dat haar moeder, die al op hoge leeftijd was, een herseninfarct had gehad. Woensdagavond 9 september overleed zij na een kort ziekbed.
Mijn schoonmoeder had altijd oog voor de natuur en genoot er van, als ik haar de foto's die ik maakte liet zien en daar ook een kort verhaal bij vertelde. De laatste maanden drongen die beelden steeds minder tot haar door: zij leek toen al op weg, om het aardse met het eeuwige te verwisselen. Woensdag 16 september namen wij afscheid van haar tijdens een mooie kerkdienst en droegen haar daarna naar haar laatste rustplaats.

Foto van internet gedownload

Rijswijkse Draaihals

Na vier eerdere pogingen (o.a. bij de Kandelaar ten noorden van Schiedam), om mijn tweede draaihals eens goed in  beeld te krijgen (de eerste was al weer vijf jaar geleden bij Dordrecht), werd de vogel in Rijswijk in de loop van de middag toch weer gemeld.
Snel er weer naar toe en tegen het einde van de middag prachtig kunnen zien vanaf de stoep langs de binnentuin van het Shell gebouw aan de Volmerlaan.

Draaihals, Rijswijk

De kleine specht kwam zelfs langzaam onze kant op foerageren, tot op de stenen toe.

Wim Kolber en Ab van der Burg bij de draaihals

Helaas moest ontdekker Wietze Janse, die daar werkt, de volgende ochtend een aantal fotografen tot de orde roepen, die het veld waren opgelopen, zelfs tot onder de slaapboom: behoorlijk brutaal en ongepast gedrag. Laten we deze mafkezen in het veld blijven aanspreken op hun gedrag.