Zuid Afrika laatste deel, Jonkershoek en Assegaaibosch Nature Reserve

Donderdag 19 oktober is alweer onze laatste vakantiedag in Zuid Afrika. Diezelfde avond laat vliegen wij met een nachtvlucht van KLM terug naar huis.
Voor de laatste keer gaan we na het ontbijt nog even het strand op en nemen alvast afscheid van onze aardige en behulpzame gastvrouw Christina, die al vroeg naar een afspraak moet.

Een Hartlaub's Gull laat zich nog even mooi zien op het strand, maar gaat er al snel vandoor.

Hartlaub's Gull/Hartlaubmeeu, Bloubergstrand 19-10-2017

Afscheid van Bloubergstrand met in de verte de Tafelberg

Rosie die voor ons de afgelopen dagen steeds een heerlijk Engels ontbijt had gemaakt, was zo lief om nog even met de koffers te helpen bij het pakken van de auto's.
Bij de kruising naar de hoofdweg zat nog een mooie Southern Red Bishop.

Southern Red Bishop/Rooivink 19-10-2017

We rijden eerst naar Stellenbosch, de universiteitsstad in de wijnstreek. Na een koffiebreak in een leuk restaurant annex winkel, willen met name de dames heel graag naar - Oom Samie Se Winkel -,
een toeristische highlight van Stellenbosch.

Foto gemaakt door een van de dames

Zelf wil ik nog even een kijkje nemen in de Jonkershoek vallei en met name dan de Assegaaibosch Nature Reserve kort bezoeken. We spreken af, dat ik twee uur later weer met de auto terug ben bij Samie se winkel Na enig zoeken, kom ik op de juiste weg en kan ook hier weer met onze National Park pas het natuurgebied in.
Het heeft die ochtend behoorlijk geregend en de regenwolken hangen nog laag in de vallei. Het is een vrij smalle vallei, voornamelijk bestaand uit fijnbos vegetatie, met vrij steile bergwanden aan weerszijden. Diverse kloven met namen als Swartboskloof en Baviaanskloof leiden wandelaars dieper het gebied in.
Vanwege een vol bepakte auto en de beperkte tijd, blijf ik in de buurt van de auto, als ik te voet kleine stukjes van de omgeving wil verkennen. Nog steeds vallen er trouwens wat losse buien.

Een ploeg bosarbeiders inventariseert kennelijk de schade na een bosbrand.

Waarschijnlijk hebben de meeste vogels beschutting gezocht tijdens de buien, want het is tot dat moment nog vrij stil. Die stilte wordt echter al snel doorbroken, door een enthousiast uit volle borst zingend vogeltje. Het lijkt een Cisticola soort, die zich gelukkig goed laat bekijken. De Neddikie is een veel voorkomende Cisticola, met een reebruine rug, grijze onderzijde en een bruin-rode kopkap. Opvallend is het geheel ontbreken van enig streeppatroon op rug en vleugels.

Neddicky/Neddikie, Assegaaibosch N.R. 19-10-2017

De lucht trekt inmiddels steeds verder open, wat het voor oogjagers zoals roofvogels weer aantrekkelijk maakt om op zoek te gaan naar prooi. Al vrij snel verschijnen er in de verte twee roofvogels in de lucht. Ze vliegen tamelijk hoog, maar naderen wel iets, om daarna naar rechts af te buigen. Ik kon slechts een paar opnames maken, waarvan er gelukkig één scherp was. Het betreft vrijwel zeker een adulte man Jackal Buzzard, die een roodbruine, of witte borst kan hebben.
*Foto is een behoorlijke uitsnede gezien de afstand.

Jackal Buzzard/Rooiborsjakkalsvoël, Assegaaibosch N.R. 19-10-2017

Graag had ik dit mooie natuurgebied, wat vandaag door de lage bewolking langs de steile rotswanden, een wat beklemmende indruk op mij maakte, wat verder verkend. Daarbij lijkt mij een eventuele ontmoeting met de hier voor komende zeer giftige Kaapse Cobra, nu ook bepaald geen feest.

Kaapse Cobra tijdens informatie avond over Gif in Naturalis Leiden op 13-04-2018

De tijd dringt en ik moet nu echt weer naar Stellenbosch voor het rendez-vous.
Nadat ik voor Samie se winkel de anderen weer had ontmoet, reden wij met beide auto's wat verder de wijnstreek in, op zoek naar een leuke lunchplek. We reden alvast een stukje richting Cape Town Airport, toen Dennis een mooi gelegen restaurant annex wijnproeverij met de mooie naam Skilpadvlei ontdekte.

Na de prima lunch was er nog net wat tijd, om met Marian samen een half uurtje te vogelen op het aangrenzende terrein. In een graanveld was het een drukte van belang met foeragerende zangvogels.

Cape Canary/Kaapse Kanarie, Skilpadvlei 19-10-2017

We lopen nog even om een vijver heen, waar ik opeens een jonge Night Heron in het vizier krijg, met niet ver daarachter een Great Egret.

Black-Crowned Night Heron/Gewone Nagreier, Skilpadvlei 19-10-2017

Great Egret/Grootwitreier, Skilpadvlei 19-10-2017

Het betreft hier een iets andere Grote Zilverreiger dan die bij ons in Europa voorkomt, n.l. de Ardea alba. De Latijnse benaming voor de bij ons bekende Grote Zilverreiger is Casmerodius albus.
Deze soort uit Zuidelijk Afrika heeft ter onderscheiding zwarte tibia en enige kopveren.
Net als ik nog een mooie heester in bloei wil vastleggen, passeert er een truck vol geladen met zo te zien schooljongens.

We vertrekken nu echt richting Cape Town Airport, om op tijd te zijn voor het inleveren van de huurauto's en het inchecken voor onze nachtvlucht van 23.00 uur die avond.
Onderweg passeren we nog een Township, wat ons weer confronteert met de grote problemen waar de republiek van Zuid Afrika zich nog steeds voor gesteld ziet.

Zuid Afrika blijft echter een fantastisch mooi land, met een geweldige diversiteit aan natuurschoon, een prachtige dierenwereld, kleurrijke culturen , een bewogen geschiedenis en een diep geloof in een betere toekomst.

Foto gemaakt door Annemiek op Cape Town Airport

Onderweg naar de Gate poseren Marian en ik bij een van de meest imposante dieren van Zuid Afrika.

Tot slot van dit reisverslag nog een speciaal woord van bijzondere dank aan Adri "our logistic commander", voor al het werk dat zij gedaan heeft bij de voorbereiding en samenstelling van deze fantastische reis.

Uiteraard ook veel dank aan de rest van de familie in Pretoria, Johannesburg en Port Elisabeth voor hun bijzondere gastvrijheid.

Voor de vogelaars onder jullie nog het gegeven, dat ik gedurende deze drie weken in totaal 140 nieuwe soorten heb gezien. Mede met dank aan de scherpe blik van Marian en in het bijzonder Paul.
Best een mooi aantal vind ik zelf, daarbij in ogenschouw nemend, dat het hier geen echte vogelreis betrof, maar dat het meer een familie-rondreis was.