Paul had echter nadrukkelijk een stop bij Hermanus geadviseerd, daar dat een van de beste plekken was, om walvissen dichtbij de kust te zien. We moesten daarvoor, na driekwart van de afstand te hebben afgelegd, van de vaste route via de N2, afslaan richting Stanford en vandaar verder richting Hermanus.
Onderweg stopten we nog een keer voorbij Riversdale bij een leuke uitspanning. Al snel zag ik een koppeltje kieviten, die ik nog niet eerder had gezien, op een naburig graslandje foerageren.
![]() |
Crowned Lapwing/Kroonkiewiet, Riversdale 15-10-2017 |
![]() |
Pied Starling/Witgatspreeu, Riversdale 15-10-2017 |
Vanuit de auto kon ik met mijn Iphone onderstaande foto maken, terwijl Marian reed.
Eenmaal van de hoofdweg af richting Stanford en Hermanus, werd het landschap er alleen maar mooier op. Ver weg zag ik een paar opvallende vogels lopen, wat vrij grote ganzen bleken te zijn.
![]() |
Spur-Winged Goose/Wildemakou, Rietpoel 15-10-2017 |
![]() |
Blue Crane/Bloukraanvoël, Oukraal 15-10-2017 |
![]() |
Dennis loopt behoedzaam terug naar de auto's; hier zijn de walvissen dus niet, maar waar dan wel? |
![]() |
Southern Right informatiepaneel |
![]() |
Southern Right/Zuidkaper, Hermanus 15-10-2017 |

De Zuidkaper is een grote walvis met brede borstvinnen en een grote, brede kop, die een kwart van zijn lichaam beslaat. Op de kop heeft de zuidkaper voor ieder individu unieke huidwoekeringen, aangroeisels, waarop zeepokken groeien. De rugvin ontbreekt. De borstvinnen zijn kort en breed.
De zuidkaper wordt minstens 14 meter lang en ongeveer 6 ton zwaar. Vrouwtjes kunnen wel 16,4 meter lang worden.
Hij komt enkel voor in de gematigde en koele zeeën van het Zuidelijk Halfrond.
*bron, Wikipedia
Het was een geweldig mooi schouwspel, wat de walvissen ons lieten zien. Je bleef er als het ware gebiologeerd naar staan kijken. Dan weer kwam er een deel van een staartvin boven, dan weer zag je een blow, dan een moeder met kalf zo leek het, dan weer twee volwassen dieren dicht bij elkaar.
Bij het ademhalen heft de zuidkaper zijn kop hoog boven water uit. Als hij weer onderduikt blaast hij eerst een typische V-vormige spuitnevel uit, verdwijnt zijn kop onder water en is de gladde en brede rug te zien. Hij vertoont soms een opmerkelijk gedrag , "zeilen" genaamd. Hierbij steekt het dier zijn brede staartvin voor langere tijd verticaal uit het water in de wind. Men neemt aan, dat dit een vorm van spel is. De zuidkaper communiceert, anders dan de meeste andere walvissen, meer met lichamelijk contact dan met geluid.
*bron, Wikipedia
![]() |
Deze foto laat het zogenaamde "zeilen" met de staartvin zien |
![]() |
Geen idee wat hier onder water gebeurt, maar het ziet er wat ingewikkeld uit met die drie vinnen |
![]() |
Op bovenstaande foto is een borstvin zichtbaar |
Net toen we ons omdraaiden, kwam er een prachtige staart boven het water uit. Nou die had niemand van ons dus op de foto. Dat was even jammer, maar niet getreurd, want ik had in het restaurant bij Plettenbergbaai een foto gemaakt van een schilderij dat daar hangt.
Dat werd lastig, omdat in Hermanus werkelijk alle restaurantjes dicht waren op zondag. Noodgedwongen konden we uiteindelijk bij een benzine-station de zo nodige plaspauze inlassen.
Met nog wat flesjes water aan boord vervolgden wij onze weg naar Kaapstad.
Uiteindelijk arriveerden wij pas begin van de avond, in het donker, bij onze bestemming aan Bloubergstrand. Gastvrouw Christina heette ons hartelijk welkom, wees ons onze kamers en regelde een reservering voor het avondeten in het naburige restaurant "Ons Huisie".
We wisten dat het hotel direct aan het strand lag en konden de golven op de rotsen horen beuken. Hoe het er buiten verder uitzag, zouden we de volgende morgen wel zien.
Wel dat zag er dus zo uit; een niet al te breed strand, dan de rotsen en de Atlantische Oceaan en daarna.... de Tafelberg, reikend tot aan de wolken.
![]() |
Marian, Marijke, Annemiek en ik maakten hierna een stadstour met een Britse dubbeldekker, om zo een beter beeld en overzicht van de stad te krijgen.

![]() |
Standbeeld van Bartalomeus Dias, die de zeeroute naar India ontsloot, door Kaap de Goede Hoop te ronden in 1488 |
Het was echter Jan van Riebeeck, die op 6 april 1652 als eerste aan land ging bij Kaap de Goede Hoop, om er een verversingsstation voor de VOC op te zetten.
De bus zwoegde steeds verder omhoog, via een aantal steile straten, om uiteindelijk een korte stop te maken onderaan de Tafelberg. Het uitzicht over de stad was hier prachtig, maar de temperatuur niet echt aangenaam vanwege de lage bewolking en een pittig windje. Annemiek kocht snel een sjaal bij een kraampje naast het kabelbaan-station, om wat bescherming te hebben tegen de frisse wind.
![]() |
Kaapstad met midden links de kustweg naar Bloubergstrand. |
![]() |
De bewuste truck met wel 12-14 passagiers |
4 opmerkingen:
Een reis waar schijnbaar geen einde aankomt. Het blijft maar mooie waarnemingen opleveren. Bij de Kroonkiewiel kon je mij al wegdragen ;-) Maar ook die baltsende blauwe Kranen en Witgatspreeuwen zijn ook niet misselijk. Tjonge wat gaaf om die te zien. De Walvissen zo dichtbij zien, is natuurlijk helemaal het einde! Landschap en omgevingfoto's maken het reisverslag weer compleet!
Mooi Post, John. Groetjes Maria
Ha, ha, ja waar eindigt dit Maria. Dat vraag ik mij soms ook wel eens af. Nee hoor don't worry, na het schiereiland van Kaap de Goede Hoop, volgen alleen nog Kirstenbosch en een laatste blog Stellenbosch en Jonkerbosch. Dank voor je leuke reactie, beste groetjes van John
Prachtige foto's Mooi John. Leuk om mee te kunnen genieten alhoewel het maar een magere weergave is van een echte beleving.
Iedere keer geniet ik weer mee met jullie reis , dank jullie wel voor weer een prachtige reportage.
Een reactie posten