Zuid Afrika deel 6, tweede dag in de Noordelijke Drakensbergen

Marian en ik waren de volgende ochtend in het naburige dal keurig op tijd, voor de afspraak met Roy Strodon. Roy verscheen al snel en reed met zijn auto voor ons uit. Via een paar bochtige weggetjes, reden wij steeds dieper en hoger de vallei in. Na een minuut of tien parkeerden wij de auto's aan de rand van een helling, om vandaar te voet verder te gaan naar de hut. Het was nog geen 06.00 uur, de lucht was strak blauw en de lage stand van de zon zette het hele landschap in een prachtige warme gloed.

Noordelijke Drakensbergen 's ochtends vroeg op 08-10-2017

Roy zette er een stevig tempo in en met alle fotoapparatuur konden wij hem nauwelijks bijhouden.
Opeens stond hij stil en wees ons op een Jakhals, die op zo'n 500 meter afstand langs de voet van de bergketen liep. Kort hierna kwamen we bij de hut aan en merkte ik tot mijn schrik, dat ik mijn  waterfles in de auto had laten staan: "no problem" zei Roy direct, "you can drink the water in the hide, it comes straight from a well in the mountains". Nou prima geregeld dus, water direct uit een bron in de bergen, het kon slechter. Er was een kleine toiletruimte en een kleine ruimte met een kraantje voor water, een soort keukenblad en afwasbakje. Haaks hierop stond de observatiehut, die ruim en goed ingericht was, met op de wand een enorme afbeelding van een jawel...Lammergier.

We betaalden Roy, bedankten hem voor alles en namen onze posities in op de stoelen voor de kijkgaten. Er hingen zelfs camouflage gordijntjes, om zo min mogelijk de aandacht te trekken van de te verwachten vogels.

We zaten nog maar net en hadden nog maar nauwelijks onze camera's ingesteld voor actie, of er verscheen opeens links voor de hut een Jakhals! Ik kon niet meer dan 3x keer afdrukken, of hij was al weer even snel verdwenen, als hij was gekomen. Het was vrijwel zeker hetzelfde dier, dat wij kort daarvoor met Roy zagen.

Zadeljakhals Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

Kort hierna verscheen de eerste vogel, een Yellow-Billed Kite, die wij ook al in Kruger zagen.
Bij de voederplaats, wat wel een groot altaar leek, met twee enorme dode runderen er op, verscheen  een Hadeda Ibis.

Yellow-Billed Kite/Geelbekwou, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

Hadeda Ibis/Hadeda, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

Er vloog vanachter de voerplaats een Pied Crow weg en links in het riet verscheen een Wida.

Pied Crow/Witborskraai, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

Red-Collard Widowbird/Rooikeelflap, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

Erg blij was ik, toen er even later twee White-Necked Raven in de dode boom landden. Raven vind ik geweldig mooie en stoere vogels. Ze zijn daarbij ook nog behoorlijk intelligent, kunnen verrassend goed zingen en zijn nuttige aaseters. De Zuid Afrikaanders zitten er hier m.i. echt naast met de naamgeving van Withalskraai: de hals is n.l. niet wit, maar de nek en een kraai is beduidend kleiner. Let ook op de lichte witte punt aan het uiteinde van de snavel. De raven bezochten trouwens de voederplaats niet en vlogen kort hierna weg.

White-Necked Raven/Withalskraai, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

* De voorgaande vijf foto's heb ik met een wat groter bestand geplaatst, omdat de wat kleinere versie tussen de 400-500 KB storende ruis-banen vertoonde. De reden is mij nog niet duidelijk, maar komt mogelijk door het tegenlicht tijdens de eerste twee uur in combinatie met het lage standpunt van de hut ten opzichte van de voerplaats.
Rechts van de hut, aan Marian haar kant zat een Cisticola soort te zingen. De determinatie komt m.i. het dichtst in de buurt van Wailing Cisticola, vanwege de sterke rugstreping, de warme buf-kleur van de buik en de roodbruine slagpennen. Ook de habitat omschrijving van rotsige grashellingen komt overeen.

Mogelijke Wailing Cisticola/Huiltinktinkie, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

Het wachten was echter op de gieren. We hadden er al wat zien cirkelen, ver weg hoog langs de bergtoppen, maar nu naderde er een groepje wat vrijwel zeker Kaapse Gieren moesten zijn.  Drakensbergen is een van de laatste "strong-holds" van deze soort die uiterst kwetsbaar is. Bedreigingen voor deze gieren zijn met name vergiftiging, voedseltekort en elektriciteit-draden. 

Cape Vulture/Kransaasvoël, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

Rond 11.15 uur verlieten wij de hut, om volgens afspraak rond het middaguur Annemiek en Marijke op te halen voor een tochtje met de auto. Marian en ik gingen nog even kort voor de hut kijken bij de voederplaats, voordat we op weg gingen naar de plek waar wij de auto hadden achter gelaten. Ook midden op de dag maakte dit landschap een overweldigende indruk op ons. Alleen erg jammer, dat er geen gieren bij de voederplaats waren geland en de Lammergier zich niet had laten zien.

Op dat moment zag ik opeens in de verte drie gieren aan komen vliegen. Ik richte mijn kijker en schrok me rot; Een Lammergier!!! Ja honderd procent zeker, er zat een Lammergier bij. De lange puntige vleugels en de wigvormige staart waren duidelijk waarneembaar. De adrenaline spoot door mijn lijf en ik riep tegen Marian "Lammergier, Lammergier, naar de hut, snel!"
We posteerden ons in het greppeltje naast de deur van de hut, waardoor we uit het zicht van de vogels waren. Ik maakte mij echter weinig illusies, omdat de gieren ons natuurlijk al lang hadden gezien.
We kregen ze vanuit die lage opstelling ook niet meer in beeld en moesten echt weg om nog op tijd terug te zijn.
Net toen we weer vanuit het dalletje omhoog liepen zagen we de Lammergier langs zeilen.

Ik ontdeed me snel van mijn rugzak, met daarin de grootste lens en probeerde er met de wat kortere lens op de body het beste van te maken. Die lens werkt prettiger bij vluchtopnames, maar brengt je bij vogels aan de grond wat minder dicht bij je onderwerp.
Tot onze verbazing landde de Lammergier op de tegenoverliggende helling van het dalletje, buiten het gezichtsveld van de hut, als wij daar nog in hadden gezeten.
Tussen het hoge gras lagen her en der grote stukken bot verspreid en de gier had het op een daarvan voorzien.

Bearded Vulture/Baardaasvoël, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

Hoewel de afstand net iets te ver was voor een goed bereik met de 400 mm zoomlens, probeerde ik de Lammergier zo goed mogelijk vast te leggen. Voordeel was dat de vogel zich niet bedreigd voelde en langzaamaan het hele bot naar binnen werkte. Een indrukwekkend gezicht, om dat nu een keer met eigen ogen te mogen zien. Zijn Spaanse naam Quebrantahuesos, ofwel "hij die botten breekt", is dan ook prachtig gekozen. Nog grotere botten neemt hij n.l. mee de lucht in, om ze van grote hoogte op een rots te laten vallen, waardoor hij beter bij het merg kan komen.

Nadat hij het bot had verorberd, maakte hij nog een soort afscheidsrondje, alvorens definitief uit beeld te verdwijnen. Wow, toch nog de Lammergier in beeld, wat een geweldige ervaring was dat aan het eind van een toch al mooie ochtend.

Bearded Vulture/Baardaasvoël, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

Nadat we met hulp van een vriendelijke Zuid Afrikaan (met roots in jawel... Rotterdam), de auto weer hadden gevonden, verscheen er nog een Kaapse Gier ten tonele. De donkere toppen van de armpennen zijn diagnostisch en op deze foto goed te zien.

Cape Vulture/Kransaasvoël, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

Bij terugkomst zaten de dames heerlijk in het zonnetje te schilderen op het terras. We vertelden hen over onze belevenissen van die ochtend en gingen ons daarna klaar maken voor het autotochtje.
Op de cactusplanten was een groengele vogel actief aan het foerageren en had al snel een insect te pakken.

Determinatie krijg ik niet rond van deze vogel: mogelijk jong mannetje Cape Weaver

Na het toertochtje met een paar fraaie uitzichtpunten en onderweg ook hier weer de bijna onvermijdelijke bavianen, keerden we terug naar ons logies. Kort hierna arriveerden Mirte en Dennis, moe maar zeer voldaan na hun urenlange wandeltocht op behoorlijke hoogte in de bergen.

Mirte vertelt, tot hoe hoog ze gelopen hebben.

Noordelijke Drakensbergen bij Monks Cowl, foto Dennis Krokké

Nadat de wandelaars zich wat opgefrist hadden, gingen we op het terras van een nabij gelegen hotel nog wat drinken. Ook hier was het uitzicht weer overweldigend, maar ik lette toch ook op mogelijke vogels. Deze kwikstaart kwam het terras op en kon ik nog net vastleggen.

Vermoedelijke juveniele Cape Wagtail/Gewone Kwikkie, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

Weer terug bij ons logies, maakte ik nog een late middag ronde, die toch nog twee mooie Red-Necked Spurfowl opleverde.

Red-Necked Spurfowl/Rooikeelfisant, Noordelijke Drakensbergen 08-10-2017

De volgend ochtend fotografeerde ik nog dit fraaie kussen met de afbeelding van de Big Five en gaf de heel vriendelijke tuinman Steven wat Zuid Afrikaanse Rand, waarna wij afscheid namen van Rita en Jens. Wij dankten hun voor hun hulp en gastvrijheid en gingen nog even naar een landelijk gelegen bakkerij met restaurant.

De uiterst vriendelijke tuinman Steven

Terwijl de anderen nog aan de koffie zaten, maakte ik een snel rondje rondom de bakkerij en het restaurant. Het leverde zowaar weer een nieuwe soort op. Een Kievit die leek op de White-Crowned Lapwing van Kruger, maar iets groter was, minder wit getekend en ook wat hoger op de poten stond.
Het viel nog niet mee om hem goed vast te leggen, vanwege het hoge gras en doordat ik door hekwerk heen moest fotograferen.

African Wattled Lapwing/Lelkiewiet, Noordelijke Drakensbergen 09-10-2017

Aan de overzijde van het toegangspad naar de bakkerij, boden een aantal vrouwen zelfgemaakte spulletjes aan, zoals deze mandjes. Ik gaf deze vrouw de rijstzakken waar ik mijn beanbag mee gevuld had en die ik nu voorlopig toch niet meer nodig had. Tevens bespaarde ik gewicht voor de naderende vlucht vanuit Durban naar Port Elisabeth de volgende ochtend.

We kwamen door het plaatsje Loskop (prachtige naam), waar het een behoorlijke drukte was bij een locale markt.  Een opvallende verschijning was een vrouw langs de kant van de weg, gehuld in mooie Afrikaanse kleding, die een enorme groene kool op haar hoofd droeg.  Het was een prachtig beeld voor een foto, maar mede door de vrij armoedige aanblik van de township aldaar, hing er een apart sfeertje. We reden door naar de autoweg en vervolgden onze weg naar Durban.
Bij een tankstop, was het weer eens bingo met een paar bomen vol met wevernesten. Het betrof een kolonie Cape Weavers, waarbij met name de fraaie roodbruine koptekening van de mannetjes direct opviel.

Cape Weaver/Kaapse Wewer, Kwazulu Natal 09-10-2017

Via de behoorlijk drukke N3, met onderweg ook nog mist en motregen, bereikten wij halverwege de middag Durban. Na enig zoeken kwamen we bij ons appartement, dat vlakbij het strand lag.
Een paar van ons gingen wat inkopen doen voor het avondeten, daar we besloten hadden om niet uit eten te gaan, omdat we erg vroeg op moesten vanwege onze vlucht naar Port Elisabeth om 7.45 uur.
Bij het winkelcentrum zagen wij deze "Words of Wisdom" van Nelson Mandela.
Eenmaal terug in het appartement bood de Indische oceaan, met de daarboven hangende wolken een onheilspellende aanblik. Maar goed, dat zou morgen best wel weer anders kunnen zijn.