Eenmaal op weg naar Greyton, onze overnachtingsplek op de terugweg naar Capetown, klaarde de lucht meer en meer op, op deze zondag 29 oktober. Wel stond er een stevige bries, wat ook te zien is op de beelden van een groep baltsende Bloukraanvoël/Blue Crane, die wij zagen kort na Riviersonderend vanaf de onverharde binnenweg naar Greyton. Op dezelfde locatie nog een paartje Bontkiewiet/Blacksmith Lapwing en een Wildemakou/Spurwinged-Goose.
Tegen het einde van de middag bereikten wij eindelijk Greyton, waar een heel vriendelijke Granny ons de weg wees in ons gastverblijf. De volgende morgen nemen wij afscheid van Granny en gaan op weg naar de prachtige botanische tuin van Kirstenbosch, om ons daarna voor te bereiden op onze nachtvlucht iets na middernacht van Kaapstad naar Amsterdam.
Bijzonder om bij deze foto toch nog even te vermelden, is dat Mirte inmiddels moeder is van onze kleinzoon Mathis (nu bijna 9 maanden) en dat Jolanda binnen een maand zal bevallen van eveneens een zoon.
We worden weer omgeleid, vanwege de vele aardverschuivingen en modderstromen, ten gevolge van het slechte weer van de afgelopen periode. De route gaat deels door Hottentots-Holland Nature reserve.
Met enige vertraging bereiken wij Kirstenbosch dan ook pas na het middaguur. Aan een van de tuinmannen vraag ik de locatie waar ik mogelijk een uil zou kunnen zien. "Follow me" was zijn antwoord en hij zette er direct een aardig tempo in naar de hoger gelegen terrassen.
Uiteindelijk kwamen we bij een grote en wijd vertakte boom, waarin ik waarachtig een uil zag zitten. Ik bedankte de tuinman en ontdekte kort nadien uil nummer twee en........ werd opmerkzaam gemaakt op twee takkelingen, die op de grond terecht waren gekomen. Het betrof hier een koppel Spotted Eagle-Owl/Gevlekte Ooruil met twee jongen. Ze waren prachtig te zien, maar ook te horen. Met name het mannetje maakte op een gegeven moment een aantal felle sissende geluiden.
Aanvankelijk dacht ik dat een paar toeristen te dichtbij de nestlocatie stonden, zie ik echter opeens een joekel van een slang uit de iets hoger gelegen border het pad op glijden. Gelukkig verplaatste het dier zich van ons af, om iets verderop weer in de beplanting te verdwijnen. "Ik denk een Kaapse Cobra" zei een senior vrijwilligster tegen ons. Navraag bij Naturalis, een paar weken na terugkeer in Nederland, bleek dat te bevestigen. Een van de aller giftigste slangen van het Afrikaanse continent nota bene. Een beet kan binnen 15 tot 20 minuten dodelijk zijn.
Het goede nieuws was, dat de vrijwilligster vertelde, dat deze Cobra alleen zal bijten wanneer hij/zij zich bedreigd voelt en/of dat je er per ongeluk op stapt. Het kostte mij toch wel even een paar minuutjes, om van de schrik te bekomen (dat beest had ergens achter ons in de border gelegen, bij het gazon, waar vanaf ik samen met nog een andere toerist de jonge uilen had gefotografeerd) en mij weer kon focussen op het vinden van vogels. Ik vond nog een paar leuke soorten, waarvan deze Grey Sunbird/Gryssuikerbekkie er wel uitsprong.
Verder nog Cape Spurfowl/Kaapse Fisant met jongen, Olive Trush/Olyflyster en Common Waxbill/Rooibeksysie.
Nadat wij deze schitterende botanische tuin achter ons hadden gelaten, zetten wij koers naar Muizenberg met zijn idyllische strandhuisjes, om daar de avondmaaltijd te gebruiken.
Hierna was het regelrecht naar Capetown Airport voor het inleveren van de huurauto's en inchecken voor de nachtvlucht naar huis. Het was weer een prachtige reis, met een bijzondere bruiloft en heel veel nieuwe indrukken.
