Zuid Afrika deel 4, twee laatste dagen Kruger, naar en vanuit Berg en Dal

Woensdag 4 oktober vertrokken wij met de drie auto's vanuit Skukuza naar het meest zuidelijke kamp van Kruger, Berg en Dal.
We zouden afscheid nemen van Paul, Chantelle en Lance bij de afslag naar Berg en Dal dichtbij de Malelane gate, waar zij de hoofdweg zouden nemen terug naar Pretoria. 
Kort voor vertrek, kon ik nog een paar foto's maken van een imposante Nijlvaraan van ongeveer twee meter lengte, die op de rivieroever pal onder het hek, bij het terras van het restaurant lag.

Met nog een laatste blik op de drie grondleggers van Kruger National Park gingen wij op pad.
In het midden is Paul Kruger afgebeeld, die in 1898 het Sabie Wildreservaat in stelde. Kort hierna brak de Tweede Boerenoorlog uit en werd Transvaal in 1903 een Britse kolonie. De Britse majoor James Stevenson-Hamilton (ik vermoed de persoon rechts op de plaquette) werd de eerste hoofdveldwachter van het gebied. In 1926 besloot minister van landbouw Piet Grobler hier het eerste Nationale Park van Zuid Afrika in te stellen.

Al vrij snel zagen wij weer een prachtige Lilac-Breasted Roller, maar deze keer wel behoorlijk dichtbij. Het blijven zulke schitterende vogels, met dat scala van diverse kleuren, dat ik toch ook in  dit blog twee foto's opneem.

Lilac-Breasted Roller/Gewone Troupant, Kruger 04-10-2017

Kort hierna stonden er wat auto's voor ons stil, waarvan de passagiers twee neushoorns in beeld hadden. De dieren liepen echter een enorm eind weg en nog half achter struikgewas ook. Toch maar proberen, om er een beetje foto van te maken. Bleek nog een heel gedoe, terwijl de andere twee auto's van ons gezelschap ondertussen al weer verder reden.

Opeens klonk er gekraak uit de Walkie-Talkie "Rhino vlak bij de weg!" Jemig hebben wij dat, zit ik te zwoegen op een beetje plaat van neushoorns in de verte, loopt er eentje een paar bochten verder vlak bij de weg. "Rijden Marian" roep ik, want het zal toch niet dat wanneer wij daar arriveren, het beest in de bosjes is verdwenen. Marian mag natuurlijk niet harder dan 40, maar doet haar uiterste best, om op tijd ter plekke te zijn. Yes, het lukt, daar staat het gevaarte: een uit de kluiten gewassen witte neushoorn!

Op de tweede foto is heel duidelijk een wond achter de rechtervoorpoot te zien. Maar, oh wonder van de natuur, op de derde opname is een Red-Billed Oxpecker te zien, die de maden en andere beestjes uit de wond verwijderd.

Een groepje Bavianen, brengt even later enig Oh, en Ach's teweeg vanwege een jong dat meelift op de rug van haar moeder. Ook op de tweede opname kijkt het jong nog naar rechts: het zonlicht reflecteert op het linker oor van het aapje, waardoor het lijkt of hij naar links kijkt.

Dan maakt neef Paul mijn ochtend helemaal goed: hij spot een loopvogel, waarvan ik onmiddellijk zie, dat het een Trappen-soort is. Echter ...... de vogel zit achter veel takken van een kleine struik en is niet direct mooi in beeld te krijgen. Terwijl ik een schietgebedje doe, dat ie niet de benen neemt (het was de eerste en tegelijk ook enige Trap, die ik in Kruger zou zien), vraag ik Marian heel langzaam op te rijden. Goddank blijft de vogel in de dekking en krijg ik een steeds beter richtpunt en lukt het uiteindelijk een serie foto's te maken. Het bleek een mannetje van de Red-Crested Korhaan te zijn.

Red-Crested Korhaan/Boskorhaan, Kruger 04-10-2017

We passeerden weer een paar mooie rotsformaties en kwamen vervolgens aan op de picknick plek Afsaal, genoemd naar het afzadelen van de paarden van de Voortrekkers, zo vertelde Paul ons.
Vanuit een boom voor de geparkeerde auto's werden wij gade geslagen door een groepje Koereigers.

Western Cattle Egret/Veereier, Kruger 04-10-2017

Terwijl de anderen zich weer op de lunch richten, maakte ik weer een rondje met statief en camera.
Het blijft altijd wel opletten op zo'n plek, die ook te bereiken is voor het wild. Zo vermeld het boek "101 Kruger Tales" een indrukwekkende gebeurtenis van jaren geleden bij deze picknick-plek. Er kwam namelijk opeens een Luipaard het terrein op, die het had voorzien op de worstjes op een skotelbraai. Paniek alom natuurlijk, maar het liep gelukkig goed af: het Luipaard kiepte de skotelbraai om, verslond wat worstjes en verdween toen weer in de bush.

Na een kort rondje, kwam ik via de veranda het buffet binnen, waar een serveerster die mijn camera uitrusting zag direct een fotopose aannam. "Please hold on" zei ik en pakte mijn Iphone. Opeens stonden er nog een paar dames bij, die ook wel op de foto wilden. Ik maakte snel een paar opnames, riep toen "Mandela", wat het nodige gejuich gaf en de kreet "Madiba". Madiba is Mandela's officiële clannaam uit het Xhosa volk, welke een teken van respect en genegenheid is.

Op de lunchplek de inmiddels bekende fraai gekleurde Glansspreeuwen, een Yellow-Fronted Canary en een bijzonder hertje. Het hertje bleek een Sharpes Grysbok te zijn, een toch wel zeldzame verschijning, zeker ook omdat ze overdag veel rusten en met name in de schemering en vroege ochtenduren actief zijn.

Greater Blue-Eared Starling/Groot-Blouoorglansspreeu, Kruger 04-10-2017

Yellow-Fronted Canary/Geeloogkanarie, Kruger 04-10-2017

Sharpes Grysbok, Kruger 04-10-2017

We nemen bij de lunchplek al afscheid van Paul, Chantelle en Lance (Paul zullen we nog terugzien bij Sedgefield, wat dichtbij de fraaie kust van Knysa gelegen is). Zijn vrouw Adri en zoon Chris zullen daar dan ook zijn.
Onderweg naar Berg en Dal, zien we nog een paar imposante Kaapse Buffels van vrij dichtbij en kijken hoe een nog tamelijk jonge Olifant zich te goed doet aan de twijgen van een acacia.

We hebben bij de splitsing naar Malelane Gate, de anderen een goede thuisreis gewenst en zijn voor het eerst deze reis geheel op ons zelf aangewezen.
Halverwege de middag arriveren wij in Berg en Dal rustkamp en gaan op zoek naar onze nieuwe onderkomens voor de komende twee nachten. De twee persoons huisjes zijn gelegen aan de rand van heuvelachtig terrein, omzoomd door niet al te dicht struikgewas en wat kleine bomen. Geen idee waar het hek loopt, maar dat zal wel ergens onderaan de helling zijn.
Ik neem een duik in het zwembad om wat af te koelen en doe daarna nog een paar leuke waarnemingen op voor donker. Ben benieuwd wat een hele dag in de omgeving van Berg en Dal ons morgen zal brengen.

Southern Red-Billed Hornbill/Rooibekneushoringvoeël, Kruger 04-10-2017

Black-Headed Oriole/Swartkopwielewaal, Kruger 04-10-2017

Natal Spurfowl/Natalse Fisant, Kruger 04-10-2017

Met vrijdag een lange reisdag naar de Drakensbergen voor de boeg, hadden we besloten om vandaag niet naar Crocodile Bridge in het zuid-oosten van het park te gaan, hoezeer mij dat ook aan het hart ging, maar het rustig aan te doen en in de omgeving van Berg en Dal te blijven.
Terwijl de anderen rustig opstarten, besloten Marian en ik een kleine drive te maken naar een observatiehut niet ver van het rustkamp. Ik was benieuwd wat we daar zouden zien en hoe dat dan werkt in Kruger met het parkeren van de auto en op een veilige manier bij de Hide zien te komen.
Deze reis zou ik daar echter niet achter komen.
Wij waren nog geen 4 km onderweg, of er stonden rechts vier auto's geparkeerd, met iets in het vizier.
"Impala's" dacht Marian. "Lijkt mij sterk" zei ik, vier auto's voor Impala's, er moest iets spannenders te zien zijn. Marian stopte de auto naast de achterste wagen en probeerde contact te maken met de vrouw naast de bestuurder. Eindelijk keek ze onze kant op en de beweging van haar mond betekende maar één ding: LUIPAARD!
Nee toch, een Luipaard op onze laatste ochtend in Kruger, waanzinnig!
Marian maakte een dankgebaar en reed onze auto iets naar voren. Ik zag zo snel niets, maar de adrenaline knalde door mijn lijf: "Marian rijdt alsjeblieft weer naast die auto, we moeten de juiste plek weten". Ik was als de dood, dat het beest zou verdwijnen voordat wij hem hadden gezien, nu wij zo dichtbij waren. Het leek een eeuwigheid te duren, maar uiteindelijk keek de vrouw weer. De bestuurder moest toen nog het contact aanzetten om het raam te openen, maar eindelijk kon ik haar om de locatie vragen.
Haar aanwijzingen, "jullie zien drie naaldbomen, dan even een ruimte en dan weer een wat kleinere naaldboom, daar ligt ie voor". Haar hartelijk dankend namen wij weer de positie in voor hun auto en Yes ik had hem meteen in de kijker. Marian zag hem toen ook en we maakten de eerste foto's. Geen idee meer hoe ik die opnames gemaakt heb, omdat ik aan de "verkeerde" kant zat en nauwelijks steun kon vinden voor mijn zware telelens.

Na de eerste euforie ben ik de anderen in het rustkamp gaan bellen, maar kreeg op geen van de vier toestellen contact. Wij besloten toen, om snel naar het kamp terug te rijden om de anderen te alarmeren. Vrij snel zat iedereen in de auto's, sommigen nog met natte wapperende haren van het douchen en reden wij weer naar de plek. Helaas stonden er inmiddels veel auto's, een paar honderd meter verder dan onze plek, die duidelijk aan het zoeken waren: de Luipaard bleek een greppel te zijn ingelopen en was definitief uit beeld. Marian en ik hebben dus echt veel geluk gehad: right time, right place dus.
We maakten nog een kleine drive, met als troost voor Marijke (die nogal van de varkentjes is) een Wrattenzwijn en keerden toen terug naar het rustkamp.

Nadat we afspraken om einde middag nog een laatste gamedrive te maken, ging een ieder nu zijn eigen ding doen. Dennis en Mirte gingen wat zitten tekenen bij het restaurant, met uitzicht over de vallei en ik besloot daar in de buurt te gaan vogelen.

Een gezin is vol bewondering over Dennis zijn tekentalent.

Vanaf het terras fotografeer ik een jonge antilope. Aan de dwarsstrepen te zien, een Koedoe/Nyala vermoed ik.

Marian loopt ook met haar camera in het uiterste hoekje van de wandelroute rechts van het terras en heeft al wat vogels in beeld. Het daaropvolgende uur is overweldigend wat we aan nieuwe soorten zien, op een klein stukje terrein van ongeveer 25x25 meter.

Scarlet-Chested Sunbird female, Kruger 05-10-2017

Black-Backed Puffback/Sneeubal, Kruger 05-10-2017

Opeens zien wij twee kleine Spechten. Ha, eindelijk spechten. Er was echter nauwelijks tijd om ze goed vast te leggen, zo snel als ze kwamen, verdwenen ze ook weer. Er is bij mij wat twijfel over de determinatie: Golden Tailed Woodpecker/Goudstertspeg lijkt er verdacht veel op, maar ik houd het toch op een Cardinal.

Cardinal Woodpecker/Kardinaalspeg, Kruger 05-10-2017

Direct onder het hek beneden ons zie ik opeens een klein vogeltje scharrelen: een Prinia soort, klein zangvogeltje met een vrij lange staart.

Tawny-Flanked Prinia/Bruinsylangstertjie, Kruger 05-10-2017

Dark-Capped Bulbul/Swartoogtiptol, Kruger 05-10-2017

We zien tussen het vogelen door ook twee fraai getekende hagedissen.

Dan opeens ziet Marian een prachtige Honingzuiger: het mannetje van de Scarlet-Chested Sunbird!

Scarlet-Chested Sunbird/Rooiborssuikerbekkie, Kruger 05-10-2017

Zijn vriendin blijkt ook nog in de buurt.

Dan valt mijn oog op een dode boom in het midden van de vallei, waar een aantal behoorlijk grote nesten aanhangen.
De zwarte vogels met stevige rode snavels die daar nestelen, blijken Red-Billed Buffalo Weavers te zijn. De nesten die ze bouwen bevatten 1-10 kamers.

Red-Billed Buffalo Weaver/Buffelwewer, Kruger 05-10-2017

Op de terugweg naar ons logies, zit er weer zo'n prachtige Sunbird te zingen. Het blijkt een White-Bellied te zijn. PS Let ook even op de Zuid Afrikaanse naam bij de foto van deze Honingzuiger.

White-Bellied Sunbird/Witpenssuikerbekkie, Kruger 05-10-2017

De late middag drive levert al weer een Rhino op en..... een groepje Witruggieren bij mooi laag, maar toch nog net voldoende licht.

Let even op de "gouden" oorhaartjes van dit imposante oer-dier

Nog steeds lopen deze prachtige dieren veel gevaar door stropers, die het op hun horens hebben voorzien. Zelfs in de National Parks moet er goed gesurveilleerd worden, om deze misdadigers een halt toe te roepen. Vorig jaar heb ik voor mijn verjaardag een bijdrage gevraagd, om het WNF te steunen bij hun wereldwijde aanpak van stroperij. In Zuid-Afrika zijn nu gelukkig een aantal succesvolle projecten voor de verzorging (met name van wees-neushoorns) en bescherming van deze dieren.
Even later besluiten we om te keren, omdat een andere auto dermate dicht bij een enorme Olifant- stier komt, waardoor het beest onnodig gestresst raakt. Zeker bij deze solitaire mannetjes moet je extra op je hoede zijn, ze kunnen onvoorspelbaar gedrag vertonen.

Olifant in Kruger, Dennis Krokké

Als we niet ver van de gate meer zijn, zien we een groepje van vijf tot zes Witgruggieren in een boom rechts van de weg. Dit was voor mij feitelijk de mooiste gieren waarneming van Kruger, met name door het mooie licht.
De eerste foto hieronder is niet de beste, omdat een aantal vogels hun kop wegdraait, maar wel bijzonder om twee redenen: er vliegt, zo zag ik later een Red-Breasted Swallow in beeld en de meest rechtse gier laat bij het poetsen een deel van zijn witte rugvlek zien.

White-Backed Vultures/Witrugaasvoëls, Kruger 05-10-2017

Nog een laatste blik op de boom met de Witruggieren kort voor zonsondergang.

Bij aankomst in het restcamp blijkt er een groepje Natal Superfowl rond te scharrelen bij onze huisjes. Het zijn jonge vogels gelet hun groen-bruine snavels en mat rode poten. Een paar vliegen er op de rand van een van de muurtjes van een huisje. Het lukt nog net om daar met het opschroeven van de belichting een paar foto's van te maken.

Natal Superfowl/Natalse Fisant, Kruger 05-10-2017

Dit was dan al weer onze laatste dag in Kruger National Park. Het waren een paar prachtige dagen in een schitterend park, waar de dieren voorop staan en waar je zelfs in de rustkampen onverwachte dingen mee kan maken. Dat laatste zou de volgende ochtend blijken bij ons vertrek naar de Drakensbergen. Daarover lezen jullie in de vijfde aflevering van dit Zuid-Afrika blog.