Zaterdagochtend 14 oktober gingen wij met Adri, Paul en Chris ontbijten bij een regionale foodmarket in de open lucht. Uiteraard viel kort voor vertrek mijn oog weer op een niet al te grote Sunbird, die foerageerde tegen de boomstam, vlak bij het huis. De determinatie krijg ik niet goed rond, omdat er nogal een aantal vrouwtjes Sunbird zijn met een groenachtige kleur.
 |
| In de buurt van de foodmarket stonden deze prachtige Protea's te pronken. |
Het was een gezellige boel, met veel locals en diverse kraampjes met oa ...pancakes, hotdogs etc.
Terwijl de dames met Adri naar Knysna gingen en Mirte en Dennis met Chris gingen kanoën, maakten Paul en ik ons klaar voor een tweede bezoek aan Wilderness National Park. We moesten nog even langs huis, om mijn telelens op te halen, toen we daar bijna waren en een druk foeragerende lepelaar zagen.
 |
| African Spoonbill/Lepelaar, Sedgefield 14-10-2017 |
We waren op weg naar de Malachite Bird Hide, waar we hoopten deze prachtige IJsvogel te zien, toen ik links van ons in de riethalmen een leuk groepje kleine vogels zag. De rode oogstreep en een deel van de buik knalden er duidelijk uit.
 |
| Common Waxbill/Rooibeksysie, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
Opeens zagen we vrij ver weg een roofvogel boven de bosrand verschijnen. Ondanks de enorme afstand en tegenlicht, waagde ik het er op en maakte een paar foto's. Onlangs heb ik twee van die foto's bewerkt en warempel...ik kon hem thuisbrengen als Bosjakkalsvoël, een nieuwe soort!
Het loont dus bijna altijd de moeite om in een ander werelddeel, toch een paar opnames te maken, hoe slecht de lichtomstandigheden ook zijn, of hoe ver weg het ook is.
 |
| Forest Buzzard/Bosjakkalsvoël, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
Eenmaal bij de hut, werd het verwachtingspatroon nog wat verder opgeschroefd, door het informatiebord dat er stond.
Het waren de inmiddels bekende aalscholvers, die zich als eersten presenteerden.
 |
| Reed Cormorant/Rietduiker, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
 |
| Reed Cormorant in broedkleed met prominente kruin |
Vervolgens was het de beurt aan de zwaluwen, knobbelmeerkoeten en zowaar een bekende; een
fraaie dodaars. De grootste der Afrikaanse aalscholvers kwam ook nog even op het podium.
 |
| White-Throated Swallow/Witkeelswael, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
 |
| Red-Knobbed Coot/Bleshoender, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
 |
| Little Grebe/Kleindobbertjie, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
 |
| White-Breasted Cormorant/Witborsduiker, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
Tussen de bedrijven door hadden Paul en ik al wel een korte glimp opgevangen van de Malachite Kingfisher, maar wanneer zou hij nu mooi in beeld komen voor de hut. Daar, zei Paul zachtjes, daar rechts voor! Allemachtig daar zat ie, prachtig in beeld en niet al te ver weg. Snel mijn camera en rijstzak iets verschoven en toen afdrukken. Hij bleef niet al te lang zitten, draaide zich nog even naar ons toe en pats, weg was ie weer. Wouw, wat een pracht van een vogel.
 |
| Malachite Kingfisher/Kuifkopvisvanger, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
In het al eerder door mij aangehaalde boekje - Het Afrika van de IJsvogel - door Willem Hendrik Gispen, gaat de auteur op zoek naar ijsvogel verhalen die iets vertellen over de eigen traditionele Afrikaanse cultuur. Van de uitgever heb ik inmiddels toestemming gekregen, om daar uit te mogen citeren.
In de cultuur van het grootste Oegandese volk, de Boeganda, neemt deze ijsvogel een belangrijke plaats in. Ze bewonderen zijn schoonheid, omdat het de kleurrijkste vogel is. De combinatie van rood, wit, oranje en turkoois is van een adembenemende schoonheid. Ze herkennen echter ook veel van het gedrag van de mens in deze ijsvogel. Na het succesvol vangen van vis, neemt hij voor langere tijd zijn rust. Hij is dus een voorbeeld voor mensen die vergeten na gedane arbeid hun rust te nemen.
Het tweede verhaal tekende Gispen op in Stellenbosch, uit de mond van Salifou Mbouombouo uit Kameroen. Sali heeft daar een winkel in Afrikaanse kunst en souvenirs en is zelf ook kunstenaar.
Hij komt oorspronkelijk uit het Bamoun koninkrijk in de Westelijke Graslanden van Kameroen.
Deze ijsvogel is eigendom van de koning, vertelt Sali aan de verbouwereerde Gispen. De veiligheid van de koning ligt in de handen van een soort geheime garde, de Geheime Krijgers, zo gaat Sali verder. Bij de plechtigheid, waarbij een of meerdere nieuwe leden in de groep worden opgenomen, draagt de oudste krijger m.b.v. een tulband, de kop van een ijsvogel op zijn voorhoofd, met de snavel naar voren. De vogel is met toestemming van de koning bij uitzondering gedood.
In de traditie van de Bamoun heeft de kop van de ijsvogel bijzondere kracht. De kop is zo uitzonderlijk sterk, omdat die beschermd wordt door de Geest van het Water. De naam van de vogel is dan ook Messi Nghé, dat betekent: de vogel van de Water-Geest. Voor de Grasveld mensen is water ontzettend belangrijk. De ijsvogel met zijn blauwe kleur (van water) verwijst naar de oude wateren van de geesten.
Het verhaal gaat nog verder, maar eindigt min of meer met een plechtigheid, waarbij iedere krijger een blauw ijsvogel-veertje in de mantel van de koning steekt, als bewijs van zijn onvoorwaardelijke trouw aan de vorst.
 |
| Messi Nghé, de vogel van de Water-Geest |
Na deze schitterende waarneming, stelde Paul voor om nog een observatiehut te proberen, die in de buurt van een tuinencomplex van een hotel-restaurant lag.
Onderweg daar naar toe zagen we nog een Cisticola soort en twee vogels die tot de Kanarie-achtigen behoren.
 |
| Wailing Cisticola/Huiltinktinkie, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
 |
| Streaky-Headed Seedeater/Streepkopkanarie, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
 |
| Met een Europese Spreeuw (geïntroduceerd rondom Kaapstad en zich gestaag uitbreidend) |
Een korte plaspauze bij het hotel-restaurant, leverde weer twee nieuwe soorten op. Paul ontdekte dit fraaie Wida mannetje, wat hem in ieder geval in mijn ogen, de titel van Master Bird Watcher zou opleveren: ik heb hem als dank dan ook een exemplaar van het IJsvogel boek van Hendrik Gispen gegeven. Een fijne waarneming was ook de eerste en tegelijk laatste Afrikaanse Hop die ik op deze reis zag.
 |
| Pin-Tailed Whydah/Koningrooibekkie, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
* De fraaie lange staart van deze Wida is nog net zichtbaar, links van de twee dikke takken van de heester en het staartpuntje is net midden onder te zien.
 |
| African Hoopoe/Hoephoep, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
 |
| Greater Double-Collard Sunbird/Groot-rooibandsuikerbekkie, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
Na een stukje lopen bereiken wij de hut, die in tegenstelling tot de vorige hutten die wij bezochten,
niet direct uitkijkt over een meer, maar voornamelijk zicht geeft op een nabije rietkraag en het water daarvoor.
Er verschijnen rechts van de hut twee Wagtails en even later gaat de inmiddels vertrouwde Reed Cormorant zijn veren zitten drogen op een dode boomtak voor de hut.
 |
| Cape Wagtail/Gewone Kwikkie, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
Dan zie ik in het riet aan de overkant iets bewegen; allemachtig het lijkt wel een Purperkoet, nee...
het is een Afrikaanse Purperkoet!
 |
| African Swamphen/Grootkoningriethaan, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
Nog maar nauwelijks bekomen van deze wel zeer aangename verrassing, verschijnt er links voor de hut een soort periscoop van een duikboot. Vrijwel direct konden wij hem thuisbrengen als Slangen-halsvogel, waarvan wij gisteren ook al een exemplaar in een rietkraag zagen.
De vogel koerst af op de zelfde dode boomtak, als waarop de Aalscholver nog bovenin zit en gaat daar ook zijn veren zitten drogen. Het licht valt daarbij prachtig op zijn verenkleed.
 |
| African Darter/Slanghalsvoël, Wilderness 14-10-2017 |
Het is al weer begin van de middag, wanneer ik Paul vraag om nog een keer naar de plek te rijden, waar wij en Marian in een flits de Knysnaloerie zagen. Het is een prachtig gebied, met een campsite langs het water, omringd door heuvels begroeid met heesters en bomen. Er staan een paar tenten en een camper. Een tuinman wijst op twee bomen aan de overkant van het bruggetje: daar zouden de Loerie's meestal te zien zijn.
Het duurde een half uur, voordat wij de eerste vogel zagen, zo heimelijk verstoppen ze zich tussen het groen. Hierna nam het nog drie kwartier voor ik eindelijk een aanvaardbare foto kon maken.
Natuurlijk was dat in de boom langs het water, waarnaast net de vrouw uit de camper in bikini lag te zonnen. Heb ik weer, dacht ik bij mezelf. Sta je daar met statief en camera met telelens.
Snel maar even duidelijk gemaakt, dat het om vogels ging en gevraagd, of zij daar geen bezwaar tegen had. Het was prima zei ze, maar de vogels werkten bepaald niet mee: zaten net achter takjes, of in een donker schaduw stuk. Paul had het natuurlijk zo langzaam ook wel gehad.
Ter verhoging van de feestvreugde, kwam de vriend van de dame even later op mij aflopen, met de vraag wat ik daar aan het doen was. Hij keek er ook nog eens vrij ernstig bij. Gelukkig ontdooide hij, na mijn uitleg en liet kort hierna een van de vogels zich heel even vrij in beeld zien. Eindelijk dan, de Knysna Turaco!
 |
| Knysna Turaco/Knysnaloerie, Wilderness N.P. 14-10-2017 |
Paul en ik zetten snel koers huiswaarts. De koffers moesten nog wat worden herpakt en er volgde nog een gezamenlijk etentje in Knysna. De volgende morgen zouden wij na het ontbijt al weer door reizen naar Cape Town, met als tussenstop Hermanus. Bij Hermanus hadden wij volgens Adri en Paul de beste kans op het zien van Walvissen.
