Zuid Afrika deel 8, op weg naar Sedgefield

Wij vertrokken de 12e oktober na het ontbijt bij Christine en Glenn uit Port Elisabeth en gingen op weg naar Sedgefield, waar wij met zijn allen zouden logeren in het tweede huis van Rita en Tokkie.
We zouden Paul weer terug zien en eindelijk ook Adri zijn vrouw, die ons zo geweldig had geholpen met alle voorbereidingen voor onze reis. Tijdens een van de vele mailwisselingen, de maanden voorafgaand aan onze reis, heb ik haar zelfs de bijnaam -Logistic Commander- gegeven.
Als ontmoetingspunt was Storms River Bridge afgesproken, dat aan de N2 kustweg lag, op nog ongeveer een derde van de afstand tussen P.E. en Sedgefield.

Het weer was die dag niet geweldig, evenals trouwens mijn fysieke toestand. Ik voelde me niet al te tof, met name door wat borrelende ingewanden. Maar ja de party must go on, dus tanden op elkaar en rijden maar.
Nadat wij Paul en Adri, die nog niet zo lang terug was van een reis naar Israël vanwege haar werk, hadden gevonden op de parkeerplaats bij the Bridge, stelde Paul voor naar Storms River Mouth te gaan. Na een kort ritje kwamen we daar aan. We waren bepaald niet de enigen, want er waren busladingen met toeristen, die hier probeerden walvissen te spotten. Wij zagen ze in dit sombere weer en bij die wilde zee niet, maar de Klipdassen lieten zich wel heel makkelijk bekijken.

Klipdas bij Storms River Mouth, 12-10-2017

Van links naar rechts, Mirte, Dennis, Adri en Paul

Op weg naar Sedgefield zouden we nog een korte theepauze houden in het restaurant van een prachtig gelegen hotel aan Plettenberg Bay, met wederom kans op walvissen, of dolfijnen.
Alle drie de auto's waren weer voorzien van de walkie-talkies en dat kwam even later wel heel goed van pas.
"John do you see that bird there at the right-side of the road" klonk Adri's stem door de microfoon: of ik hem zag, Wow een Kraanvogel op zeker. Adri vroeg toen of ik er een foto van wilde maken.
Nou daar hoefde ik geen seconde over na te denken. We keerden iets verder de wagens en kregen de vogel weer in het vizier. Wat een prachtige vogel! Ik maakte snel een paar opnames en nadat we weer gekeerd waren vervolgden wij onze weg naar Plettenberg Bay.

Blue Crane/Bloukraanvoël kort voor Plettenberg Bay, 12-10-2017

De Blauwe Kraanvogel is een endemische en kwetsbare soort. De gehele populatie voor Zuidelijk Afrika wordt geschat op 20.000 vogels. Adri vertelde, dat dit de nationale vogel van Zuid Afrika is.
Aangekomen bij het hotel-restaurant aan Plettenberg Bay, bleven Paul en ik nog even beneden op het terras staan kijken naar de baai, waar van links een grote groep Dolfijnen aan kwam zwemmen.

Kelp Gull's/Kelpmeeus Plettenberg Bay, 12-10-20117

De thee en het uitzicht waren prima, maar van de walvissen geen spoor.
Vlak voor Sedgefield zagen we nog iets van de schade die een recente bosbrand had aangericht bij Knysna National Lake Area. Sedgefield en omgeving waren gelukkig ontsnapt aan deze vuurzee.
Bij het huis aangekomen, werden we verwelkomd door Chris, die we sinds ons vertrek uit Pretoria niet meer hadden gezien.

De volgende ochtend 13 oktober was het stralend weer en op zich al een mooi verjaardagscadeau voor Marijke, die ons 's avonds op een heerlijke maaltijd in een prima restaurant zou trakteren.
Ik maakte een korte verkenningsronde door de prachtige natuurlijke omgeving, waar Sedgefield in ligt. Het leverde natuurlijk weer een aantal leuke vogelsoorten op.

Sombre Greenbul/Gewone Willie, Sedgefield, 13-10-2017

Brimstone Canary/Dikbekkanarie, Sedgefield, 13-10-2017

Bar-Throated Apalis/Bandkeelkleinjantjie, Sedgefield, 13-10-2017

Cape Weaver/Kaapse Wever, Sedgefield, 13-10-2017

Na het ontbijt gingen Marian, Paul en ik naar Wilderness National Park gelegen tussen Sedgefield en Rondevlei en gingen de anderen met Adri naar Knysna Elephant Park.
Paul bracht ons in het park naar een hut, waar kans was op ijsvogels. Even daarvoor hadden we een we een Widowbird heel kort in beeld.

Fan-Tailed Widowbird/Kortstertflap, Wilderness NP, 13-10-2017

De hut waar wij aankwamen, verwees al naar de Pied Kingfisher en warempel, de vogels stelden ons niet teleur. We kregen twee vogels mooi in beeld, zij het op enige afstand.

Pied Kingfisher/Bontvisvanger, Wilderness NP, 13-10-2017

Het uitzicht vanuit de hut

Als toegift kwam er nog een fraaie zwaluw vrij dichtbij de hut zitten poetsen; de White-Throated Swallow met witte keel en blauw-zwarte borstband.

White-Throated Swallow/Witkeelswael, Wilderness NP, 13-10-2017

Op weg naar een ander fraai gedeelte van het park, stuitten we onverwachts op een roofvogel, die op een telegraafpaal rustte. Bij nagenoeg volledig tegenlicht lukte het toch om een paar foto's te maken.
De vogel had ons, ondanks dat wij in de auto bleven, toch snel in de gaten en ging op de wieken.
Helaas net met de kop niet zichtbaar voor mij, waardoor die opnames alleen geschikt waren om de determinatie rond te krijgen, maar niet om te tonen. Betreft zeer waarschijnlijk een adulte vrouw.

Jackal Buzzard/Rooiborsjakkalsvoël, Wilderness NP, 13-10-2017

Nadat Paul de wagen had geparkeerd, bij het informatiecentrum, maakten wij kennis met een prachtig gedeelte van Wilderness National Park: waterpartijen doorsneden een parkachtig landschap, met wisselend heuvellandschap als achtergrond.
Al vrij snel zagen we een Aalscholver, maar daaronder zat wel een heel merkwaardig beest. Nee toch, een Slangenhalsvogel, wow een heel mooie soort, dus snel een paar opnames gemaakt bij jammergenoeg keihard zonlicht.

African Darter/Slanghalsvoël, Wilderness NP, 13-10-2017

Reed Cormorant/Rietduiker, Wilderness NP, 13-10-2017

De sprinkhaan op de foto hierboven bleef even mooi poseren en het Bandkeelkleinjantjie hieronder liet zich ook hier zien, maar wel op een plek waar kort daarvoor een wel heel fraaie vogel was ingedoken.

Paul, Marian en ik stonden op een bruggetje links van deze struik en hadden net besloten, dat het mooi was voor vandaag en dat we terug zouden rijden naar Sedgefield, toen Marian heel luid mijn naam riep...JOHN! Een split second later zeilde er een vrij grote papegaai-achtige groenblauwe vogel met rode slagpennen voor mij langs en dook in de struik rechts van ons naast de brug. Paul had de vogel ook gezien en riep ... Knysnaloerie!

Nou die was binnen en kon worden bijgeschreven op de lijst: "horen is scoren, maar zien is een tien",
is een bekende uitspraak onder vogelaars.
Allemaal prachtig natuurlijk, maar deze vogel zou ik de volgende dag en tevens onze laatste in Sedgefield, heel graag wat beter zien. Of dat gelukt is, zien jullie in het volgende blog, dat over een paar weken verschijnt. Nu eerst naar Sedgefield, om de anderen weer te zien en daarna Marijkes verjaardag vieren.