Terug langs de kust in drie etappes

Etappe 1

Vrijdag 16 juli besloten mijn vriend Harrie en ik vanuit Zuid Beveland de kustweg terug naar huis te nemen. In Wilhelminadorp net boven Goes, waren wij naar de uitvaart van de vader van een goede vriendin geweest. De lucht werd steeds grijzer door het naderende regenfront, maar bij de kust aangekomen was de lucht boven zee toch nog vrij licht van kleur.

Ik had Harrie zeehonden beloofd bij de spuigaten aan het begin van de Brouwersdam en jawel die waren er. "Allemachtig, dat lijkt wel een nijlpaard! Wat een joekel van een beest" riep Harrie.
Hij bofte, want een forse Grijze Zeehond stier met zijn spitse snuit, liet zich mooi zien.

Grijze Zeehond, Brouwersdam

Nadat ik nog een wat verder weg zwemmende Roodkeelduiker ontdekte, vroeg ik Harrie wat dichter langs de basaltblokken te rijden. Even later vroeg ik hem om te stoppen: er rustte een Wulp tussen een groep Scholeksters. Harrie deed het raam open en hield op mijn verzoek zijn adem in, zodat ik half leunend op zijn toch wel omvangrijke torso, snel een paar foto's uit de hand kon maken. Hierna werd het steeds donkerder, viel er meer regen en gingen wij op huis aan.

Rustende Wulp, Brouwersdam

Etappe 2

Een week later met Wim en Harriet Kolber en Don de la Rambelje een dagje vogelen op de 2e Maasvlakte. Wij vonden daar gelukkig vrij snel de Arendbuizerd, die hier nu voor het derde jaar komt overwinteren en bijna in zijn volwassen kleed is. Voor Harriet en Don een nieuwe soort.
Don kon wat aardige opnames maken toen de arend, weliswaar op enige afstand, de weg over vloog naar een ander terrein. Pas laat in de middag, toen wij weer een uurtje uittrokken voor de vogel, kon ik hem aardig vastleggen, maar de grauwe lucht noodzaakte tot overbelichten. Met wat Photoshop werk, heb ik er nog iets van kunnen maken. Zo'n vogel vraagt echt om een helder blauwe lucht.

Arendbuizerd, 2e Maasvlakte

Bij de dam langs de oude stuifdijk, werden wij door andere vogelaars attent gemaakt op een mogelijke Noordse Stern. Wim bevestigde al snel dat het om een Noordse ging: hij heeft o.a. duidelijk kortere poten dan een visdiefje, een langere staart en een meer sierlijk vliegbeeld.

Noordse Stern, 2e Maasvlakte

Toen ik hem even kwijt was, riep Don "John recht voor je"|: hij kwam van zee aan gevlogen en ging uitgebreid een bad nemen, niet al te ver van de kust.

Noordse Stern neemt bad, 2e Maasvlakte

Kort hierna kwam hij aan land op de dam, om te rusten en te poetsen. Don en ik konden bij nog steeds matig licht, toch een serie aardige platen maken en Wim raakte steeds meer in verwarring over het merkwaardige kleed van deze juveniele vogel. Een aantal kenmerken klopte niet helemaal:
zo was o.a.de snavel nog deels rood bij de basis. Ik vond het wel een apart en mooi kleed en dat ook nog eens bij mijn eerste Noordse Stern. Al met al een leuk en succesvol dagje Maasvlakte.

Noordse Stern, 2e Maasvlakte Slag Maasmond

Etappe 3

Afgelopen woensdag 28 oktober stelde ik mijn vrouw en dochter voor een wandeling te maken op het strand bij Hoek van Holland. Mogelijk zouden wij daar nog een Kleine Alk treffen, die daar de vorige middag laat nog was gezien.
Terwijl ik nog even naar de auto terug liep, om een extra jack aan te trekken - er stond een pittig windje en het was wederom grijs - checkte ik mijn IPhone, die regelmatig bleef zoemen vanwege inkomende berichten.

Allemachtig,  Walvissen voor Scheveningen haven, gezien en gemeld door Wim van Yperen: de halve App groep ontplofte zo'n beetje. Mozes, dacht ik, heb ik dat: woon je op nog geen 5 km van de haven, zijn er Walvissen te zien en zit je dus in HvH net vrouw en dochter. Ik riep ze zo hard ik kon terug en wij zo snel mogelijk naar Scheveningen. Ik had ondertussen Wim gebeld, die zei dat ze wat rond dobberden voorbij het Zuider Haven Hoofd. Wachten bij HvH tot ze daar zouden opduiken leek hem geen goed idee. Wij stopten in Kijkduin,  enterden het poffertjes restaurant voor een snel drankje en een noodplas. Ik holde weer naar buiten, maar zag mede door het slechte zicht nog steeds geen Walvissen. Terug het restaurant in, de latte Machiato naar binnen gegooid, Annemiek haar tosti meegenomen - zij kreeg mijn poffertjes - (ze zouden wel met de bus naar huis gaan) en als een gek naar het ZHH gescheurd. Ondertussen twee maal met Hans Overduin gebeld; ja ze waren nog te zien. Het ging om Noord Atlantische Grienden, zeker 7 dieren! Hans was trouwens zonder geheugenkaart in zijn camera naar de haven gesneld (die zat nog in de PC, waar hij achter zat).

Eindelijk de auto geparkeerd en in een drafje het Zuider op.  Kwam als eerste Rinse tegen, die zei dat ze nog te zien waren en de juiste richting aan wees. Jemig ja, daar zag ik de koppen, wouw wat een beesten, wat een groep. Het linker dier op de foto hier onder laat nog net iets van de witte borstvlek zien, die in de vorm van een anker over borst en buik loopt.    

Noord Atlantische Grienden, Scheveningen

Kort na mij arriveerde Garry Bakker, die door zijn  scoop zelfs de ogen kon zien. Die zag ik kort hierna ook door een andere scoop. Annemiek en Mirte waren via het strand komen lopen, maar de dieren waren vandaar nog steeds niet te zien. Uiteindelijk konden ze door de scoop van Marijn Hoogteijling, de Walvissen wel zien.
Halverwege de middag arriveerden nog vier jonge mensen uit Groningen! Ze bleken van SOS Dolfijn te zijn en wilden de dieren heel graag zien. Ze waren nog net op tijd, want de groep trok al naar NW dieper de zee op. Wat een sensatie en ook heel bijzonder: volgens een bioloog komt het maar heel sporadisch voor dat een groep Grienden zich zo dichtbij de kust, in voor hun ondiep water laat zien.

Senior Birders Josephine en Piet praten na over de Grienden