Al vrij snel vond ik de groep goudplevieren en kievitten.
Op een gegeven moment, zag ik een wat kleinere plevier half schuil gaand achter goudplevieren, met een erg lichte doorlopende wenkbrauwstreep: De morinel!, het kon bijna niet anders.
De grote groep Goudplevieren en Kieviten, met de Morinelplevier achterin de groep |
Opgeschrikt door een buizerd gingen ze even later massaal op de wieken, om spoedig weer in te vallen op nagenoeg dezelfde plek.
Tja, waar zou het morineltje nu weer zitten? Nee, niet te geloven, helemaal vooraan midden in de groep! Op dat moment kwamen er een man en een vrouw de paarden verzorgen, die op het aangrenzende weiland liepen. Daar gaat mijn morineltje dacht ik. Ik vroeg hun echter, of ze heel even wilden wachten, tot ik wat foto's had gemaakt. Nou dat was geen probleem; ze hadden hier al de hele week vogelaars gezien en de groep goudplevieren keerde toch steeds weer terug.
Ik liet beiden door mijn kijker naar de morinel kijken en maakte snel een aantal opnames.
Nu kon ik ook heel duidelijk de wat diffuse witte borstband zien van het winterkleed.
Voor mij trouwens een nieuw kleed, na een groepje morinellen in de Flevopolder jaren geleden in zomerkleed.
Morinelplevier winterkleed |
Echt een heel fraai gezicht bij die blauwe lucht, met het zonlicht op hun vleugels schijnend.
Al met al een mooi dagje in de polders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten