woensdag 25 mei 2016

Alpenheggenmus en Beflijsters

Begin april werden er weer Beflijsters op doortrek gemeld. Dinsdag 5 april waren er een paar op Lentevreugd, waar ook Rob Floor en René van Rossum probeerden om deze mooie lijsters te fotograferen.
Diezelfde middag nog kon René vol aan de bak, om samen met Fred Klootwijk een Alpenheggenmus op te sporen, die dezelfde ochtend door René Wanders was gemeld in een niet toegankelijk gebied van Dunea bij Bierlap. Alpenheggenmus komt voor in alpiene gebieden tussen de 1800 en 3000 meter hoogte en is al weer jaren geleden voor het laatst in Nederland ontdekt in Eibergen door Roland Wantia, in de achtertuin van zijn moeder. Het was uiteindelijk Vincent van der Spek,  die de vogel einde middag terug vond: "lady's and gentlemen, I 've got him." Er werd in nauw overleg met Noél Aerts, werkzaam bij Dunea, een excursie geregeld rond 18.00 uur die zelfde avond. Het werd een race tegen de klok en ook nog een paar km lopen vanaf hotel Duinoord, maar ik bereikte uiteindelijk de plek, waar de "diehard" twitchers van onze regio en die van Katwijk al aanwezig waren, of aan kwamen lopen.
Beflijsters Lentevreugd 5 April
Beflijster Lentevreugd op 11 April
Turend naar de Alpenheggenmus
Om laatkomers nog een kans te geven de vogel te zien en de vogel niet onnodig te verstoren, werd een behoorlijke afstand tot de vogel aangehouden. Hij was uiteraard door de telescopen goed te zien en er viel met enig geduld een soort van bewijsplaatje te realiseren.
Alpenheggenmus Meijendel-Bierlap
Hollend groepje onder aanvoering van Remco Hofland, foto Fred Klootwijk
Alpenheggenmus Meijendel-Bierlap, foto Fred Klootwijk
Na de herontdekking door Vincent, moest deze uiteraard via zijn mobiele telefoon van alles regelen voor de hiervoor vermeldde excursie: Fred hield ondertussen de vogel in de gaten en kon o.a. deze fraaie opname maken.
De volgende ochtend vond Noēl de vogel weer terug en werd een middagexcursie voor 16.00 uur afgesproken. Ik hoorde van Wim Kolber, dat hij de vogel nog niet in Nederland had en bood aan om met de fietsen achterop de auto, er naar toe te gaan. De weergoden beloofden niet veel goeds en ook de Alpenheggenmus bleek spoorloos, nadat Noēl voor werkzaamheden weg moest. De enorme hoeveelheid regen, die viel maakte het er voor veel vogelliefhebbers, wel een treurige middag van.
Ik was dan ook, ondanks een tot op mijn onderbroek nat geworden lijf, extra blij dat ik de vogel de avond er voor nog enige tijd heb kunnen zien.
Max van Waasdijk voert "het peloton der verslagenen" aan, foto Fred Klootwijk
In de zomer van 2014 vond ik mijn eerste Alpenheggenmussen op 2380 meter hoogte bij Nid d'Aigle in het Mont Blanc massief, bij de Bionnassay gletsjer. Je bereikt Nid d' Aigle met een tandradbaan, passeert op het laatste stuk duizelingwekkende afgronden en komt aan in een overweldigend berglandschap. Vrijwel direct zag ik Steenbokken aan de rand van de gletsjer. De groep bleek al aardig aan mensen gewend, want ze waren niet echt schuw. De alpenflora en de korstmossen waren ook schitterend. Ik hoorde wel vogel geluiden, maar wilde eerst de steenbokken, bloemen en korstmossen vastleggen.
Vanwege de enorme drukte bij de ticketverkoop, konden wij pas na de lunch naar boven. De laatste tandradtrein ging om 19.00 uur naar beneden. Tegen 18.00 uur dacht ik opeens aan de vogels: ja daar bewoog wat, .... chips..Alpenheggenmus, wouw nieuwe soort en zo dichtbij. Drie kwartier volle bak gegaan voor deze vogels en toen zo snel mogelijk naar het treintje. De vrouwen werden steeds ongeruster, of ik wel op tijd zou zijn. Ik haalde het net, zat net een paar tellen toen er een hevig noodweer losbarstte.
Nid d'Aigle, Mont Blanc massief
Steenbokken bij de Bionnassay gletsjer
Bionnassay gletsjer, Mont Blanc massief


Van de foto van een van de vele bergstroompjes, die hun weg langs, over en onder de rotsen naar beneden zoeken, maakte ik deze uitvergroting, zodat de waterbel met daarin een mooi kleurenspectrum goed te zien is.

Poetsende Alpenheggenmus Nid d'Aigle
Korstmossen Nid d'Aigle
Alpenheggenmus Nid d'Aigle 2380 meter hoogte 
Alpenheggenmus Nid d'Aigle
Jonge Steenbok Nid d' Aigle
Ondanks het feit, dat wij maar een paar uur boven waren, was het een onvergetelijke ervaring. Je ervaart daar pas goed, hoe nietig je als mens feitelijk bent binnen dat enorme berglandschap.
Een van de laatste dagen van ons verblijf in de Haute Savoie, vond ik na enig navragen, het nest van een Lammergier bij Sixt Fer à Cheval tegen de Zwitserse grens aan.

Lammergier bij nest, Sixt Fer à Cheval
Het nest zat vrij hoog, maar toch lukte het om deze foto te maken onder een lastige beeldhoek, net voordat de regen kwam, die twee dagen zou aanhouden. Samen met een Franse familie zagen wij nog twee jonge vogels iets verder vanaf de rotswand, een proefvlucht maken.
Echt een plek om nog eens naar terug te keren, maar dan met helder weer.

woensdag 18 mei 2016

Drie mannen in een vogelhutje op de hei

Ben van den Broek, Frans van Antwerpen en ik reden op de eerste april van dit jaar in alle vroegte naar Overijssel. Wij hadden daar voor een dag een vogelfotografie-hut gehuurd van Han Bouwmeester en konden er van zonsopkomst tot een uur voor zonsondergang terecht.
De hut ligt fraai verstopt in het landschap en is laag ingegraven, zodat je voor het fotograferen een laag standpunt kan innemen.
De dag er voor had het geregend, maar de nacht was kennelijk grotendeels onbewolkt geweest en het had licht gevroren: de ochtend bracht helder weer met prachtig licht. Wij zaten nog maar nauwelijks op onze stoeltjes, of de eerste vogels verschenen al: dat beloofde wat.
Roodborstje
Glanskop
Sijs
Deze merel kwam wel erg dichtbij en stak prachtig af tegen het ochtendlicht
Sijsje
Terwijl wij volop genoten van al die leuke soorten bij dat prachtige licht, de ochtendrijp en het dunne vliesje ijs op de vijver, verschenen opeens uit het niets zo leek het een paar Appelvinken: wow, een erg fraaie vogel en dan zo dichtbij!

Appelvink
Paartje Appelvinken
Uitsnede Appelvink
Zicht vanuit de hut

Achterzijde hut

Tegen 10.00 uur gebeurde er iets, waar wij alle drie op hadden gehoopt: alle vogels vlogen op en er landde opeens een roofvogel heel dicht bij de hut, een mannetje Sperwer! Wij zeiden niets, keken alleen maar en lieten de camera's hun werk doen: slechts het geluid van onze camera's doorbrak de stilte. De hut is zo goed gebouwd, dat de lenzen van de camera's niet uitsteken buiten de hut, door de iets doorlopende overkapping. De sperwer, die niet zo lang hiervoor moet hebben "ontbeten", gezien het bloed en wat plukresten aan zijn snavel, bleef ruim vier minuten in beeld en vloog toen weg.
Man Sperwer
Uitsnede man Sperwer
Frans en Ben daar achter in de hut
Mannetje Geelgors
Mannetje Vink neemt bad
In de middag kwamen nogal wat vogels een bad nemen en kreeg ik toch nog "mijn" Kuifmees, die ik eerder die ochtend net miste.

Kuifmees
Fitis neemt bad
Samen met Ben tijdens een korte break
Tegen 18.00 uur vonden wij het mooi geweest. Brachten de hut op orde, keken of wij niets vergeten waren, deden het slot weer dicht en de code op een andere stand en liepen ietwat stram van het lange zitten terug naar Frans zijn auto. We sloten de dag af, met een welverdiende maaltijd in een restaurant in de buurt.
Wat een topdag! Echte geweldig geboft met het weer en de vele soorten vogels. Dank Han en het Overijssels landschap voor het realiseren van deze prachtig gelegen hut.